Home sweet home

Om 6u 's morgens maak ik mijn valies. Ik kwam toe met 2 valiezen, maar keer terug met de 2 valiezen in elkaar. Bij het ontbijt geef ik de overschot aan stylo's en koeken aan de zusters. Om 8u komt Complet toe, nog afscheid nemen van de zusters en we zijn vertrokken. Bij het verlaten van Kisantu, zingen Marianne en ik "'t is weer voorbij die mooie zomer...." Inderdaad het waren 2 mooie weken, maar vandaag staat een vervelende dag op het programma.

De rit van Kisantu tot Kinshasa-centrum duurt 4u. Er is ontzettend veel file en we zien opnieuw taferelen die we al gewoon zijn: camionettes volgestouwd met mensen, vrachtwagens overladen en daar bovenop een heel gezin, dorpen met kraampjes die half in de modder en vuiligheid staan, ... Als we Kinshasa binnenrijden worden we voorbij gestoken door auto's waarbij studenten door een raam in het dak staan en met arbiterfluitjes een hels kabaal maken. Ze zijn blijkbaar afgestudeerd want ze hebben zo'n studentenhoed aan zoals je in America ook ziet.

Volledig bezweet en door elkaar geschud, komen we in Kinshasa aan en stoppen even aan de dievenmarkt om onze laatste Francs Congolais en dollars op te doen. Zelf heb ik geen vreemd geld mee, maar ik mag wat lenen van Lien en koop een armbandje voor Lien, een halsketting voor Lotte en een kokosnoot-instrument voor Lore. Marianne koopt een leuk speelgoedje, gemaakt van ijzerdraad en Lien een houten giraf. Leen koopt een schilderij en blijkt maar 1/3 van de prijs te moeten betalen als wat we in het klooster betaald hebben voor de schilderijen.

Dan naar de bagage incheck van SN Brussels Airlines. We krijgen aan de poort nummertje 12 en uiteindelijk moeten we 2,5 uur aanschuiven vooraleer valiezen ingechecked zijn. We hebben de pech achter een groep Congoleze dames in de rij te staan, die bakken en zakken mee hebben, maar duidelijk niet op voorhand de kilo's nagewogen hebben. We zien 1 vrouw zeker 8 keer terugkeren om alle bagage te herschikken.

Het is al 3 uur als we de incheck verlaten en we moeten om half 4 in de procure zijn, maar hebben nog niet middag gegeten. Complet belt naar de procure en spreekt af dat we wat later zullen zijn. Zo hebben we toch nog tijd om iets te eten bij Filou. Marianne kiest antilope en ik ga voor de scampi-beignets. Amai, dat smaakt. In het restaurant hangt een mobieltje wat Marianne graag wou kopen voor haar petekindje maar ze verkochten dit niet op de dievenmarkt. Complet weet dat men dit kan kopen in de Centre Handicapé. Even discussie of we nog tijd hebben om langs daar te rijden, maar het blijkt niet ver te zijn. Maar helaas het winkeltje is gesloten.

Om half 5 komen we aan in de procure waar het busje voor de luchthaven al op ons staat te wachten en er zitten al 3 Congolese zusters in. Dan begint de helse tocht naar de luchthaven. We pikken eerst nog 2 mensen onderweg op en komen dan helemaal vast te zitten in het verkeer. Op een gegeven moment staan we meer dan een half uur stil met naast weerskanten camionettes vol Ndombe die ons zitten aan te staren. Het is werkelijk volledige chaos. Er wordt getoeterd, gevloekt, geschreeuwd en af en toe stapt er een chauffeur uit en doet een poging om het verkeer te regelen. We zien ook een radeloze agent en een man die met een knuppel opeens op een auto begint te slaan. Om 19 zijn we eindelijk in de luchthaven.

De controle van de handbagage en paspoortcontrole verloopt veel vlotter dan vorig jaar. We wachten anderhalf uur in de hal en ik probeer een dutje te doen. Dan met busje naar het vliegtuig, waar we bewijsje van 50 dollar luchthaventaks moeten afgeven en er opnieuw een handbagagecontrole is op de tarmac. Om 21u stijgen we op. Eerst even wachten tot het eten geserveerd wordt en dan een poging tot nachtrust. Om 4u gaan de lichten in het vliegtuig opnieuw aan want tijd voor het ontbijt. Om iets na 5 landen we. Ik durf nog geen smsje sturen op dit vreselijke uur. Maar als we onze bagage hebben en naar de ontvangsthal wandelen, zie ik dat Piet en de meisjes me al staan op te wachten. Heerlijk om iedereen weer te kunnen knuffelen. Nog even afscheid nemen van de anderen en van de bisschop die ook in het vliegtuig zat en dan Home Sweet Home. Eerst valiezen buiten uitpakken uit schrik voor kakkerlakken die misschien ongezien in mijn valies gekropen zijn. De meisjes zijn blij met de cadeautjes en Piet moet lachen met zijn stamhoofd-zweepje. Lotte staat beeldig met de rok die ik kreeg.  En dan iets waar ik 2 weken naar uit gekeken heb: een zalige douche met warm water!

Sala kimboti

Met een zwaar hoofd word ik wakker. Precies toch iets teveel Elixir d'Anvers gedronken gisterenavond. Na het ontbijt vertrek ik onmiddellijk naar Papy want er staat nog heel wat op het programma vandaag. We werken verder aan de databank Pointage, maar om 9u30 komt Dr Makiadi vragen dat Papy de factuur voor de internetconnectie van de zusters zou gaan betalen zodat de factuur mee kan naar België. Dus is Papy anderhalf uur weg en werk ik zonder hem verder. Ook nu krijg ik weer heel wat telefoontjes ivm transferts en komen er 4 personen fiches vragen, waaronder zuster Marie-Louise. Als Papy terug is, toon ik wat ik gemaakt heb, en maken we ook nog queries en rapporten om het aantal minuten retard te berekenen, wat niet eenvoudig is omwille van de verschillende dienstregelingen die er in het ziekenhuis bestaan. Het is dan sneller dan verwacht middag.

Op speciaal verzoek van Marianne, eten we vandaag geen vis, maar kip à la moambe. eigenlijk stond dit voor gisteren op het programma, maar omwille van elektriciteitspanne, hebben we toen worst gegeten. Het smaakt, maar ik heb geen tijd om bij te nemen of voor een dessertje want van 13u-15u geef ik opleiding Powerpoint aan de dokters. Ik haast me dus met laptop en beamer naar de bibliotheek. Michel komt stipt om 13u binnen en ik begin alvast met hem aan de presentatie die ik als voorbeeld gemaakt heb. Iets later komt dr Makiadi binnen en tegen half 2 heb ik 6 dokters. Ik laat hen eerst zelfstandig aan die presentatie werken terwijl ik rondloop in het lokaal en hen op weg help. Ondertussen krijgt Michel een paar keer telefoon, waaronder een telefoontje ivm reservatie van het staflokaal en ik hoor hem zeggen dat hij het staflokaal nodig heeft vanaf 15u30 voor de vergadering met Lumos. Tiens, ik dacht dat we om 15u afgesproken hadden? Als iedereen de eenvoudige tekst- en figurendia's klaar heeft en aan de grafieken wil beginnen, geef ik echt les en toon het vooraan. De les loopt een beetje uit, maar niemand lijkt dat erg te vinen. Net als men de evaluatieformulieren aan het invullen is, komen Lien en Marianne vragen waar de vergadering doorgaat, want dat Dr Makiadi en Michel niet aan het staflokaal staan. Tja, ze zitten nog in mijn les.

De dokters verlaten het leslokaal en Dr Lewo blijft nog even napraten en vindt dat men eigenlijk nog een vervolgopleiding moet voorzien voor de dokters want dat een eenmalige les van 2 uur te weinig is. Als ook hij buiten is, ruim ik het leslokaal op en haast me naar het staflokaal want het is al na half 4. Daar staan Eulalie, Dr lewo, Dr Makiadi en Michel te wachten, maar van de andere LUMOS-leden geen spoor. Een misverstand blijkbaar want zij zijn in het klooster. Iets later dan gepland begint de evaluatie-vergadering. We bespreken voor elk onderdeel hoe de missie verlopen is en wat we verwachten voor de toekomst.

Na de vergadering nog naar Papy om de laatste zaken af te handelen. We willen ook nog brevets afdrukken, maar ondertussen is het al 18u en komt Eulalie zeggen dat we er mee moeten stoppen want dat ze ons graag nog een afscheidscadeau wil geven. Ik wandel samen met haar en Michel naar het klooster. We krijgen allemaal een prachtig Congolees pakje.

Van Papy heb ik zijn laptop meegekregen met de vraag om daar alle bestanden van de les en ook de presentaties en bestanden van de andere missieleden op te plaatsen. Dus na het avondeten begin ik daaraan. Papy en Clarisse komen nog even langs, maar ik heb nog niet van iedereen alle bestanden gekregen, dus spreek ik af dat ik de laptop aan zuster Maria zal geven en hij die zaterdag kan komen halen. Ook help ik zuster Marie-Louise nog met afdrukken van een bijlage en zuster Maria met het testen van haar nieuwe laptop en het tonen van de aanpassingen die ik deed aan haar kasboekbestand. Opeens ontdek ik dat ik de sleutel van de bibliotheek nog in mijn rugzak heb zitten en geef die ook aan zuster Maria zodat ze die ook aan Papy kan terug bezorgen. Oef, net op tijd, stel je voor dat ik dat pas thuis ontdekt zou hebben...

Het is al laat als we nog even op de binnenkoer napraten en ons afscheidscadeau aan prof. De Wever afgeven. We hadden de voorbije dagen veel plezier met het opstellen van zijn "rapport" en het boekje met "liefdesbrieven" en ook zuster Wivine vindt het blijkbaar een super geschenk.

Voor het slapen gaan, leg ik al kleren voor de volgende dag, maar ik ben te moe om ook al aan het pakken van de valiezen te beginnen. Dat zal voor morgenvroeg zijn...

Mbutuka Yi Mboti

Vandaag wordt zuster Maria 65, maar haar verjaardag start een beetje in mineur. Bij het ontwaken, is het immers nog steeds aan het regenen en dus ook nog steeds geen elektriciteit. Aan het ontbijt staat er wel een kaarsje en een kaartje aan haar bord, een attentie van zuster Marie-Louise. Aangezien mijn laptop wel nog 2u verder kan, besluit ik toch naar Papy te gaan en mijn verbazing is groot als ik daar toekom. Ten eerste heeft hij wel elektriciteit (kleine noodgenerator), terwijl de rest van het ziekenhuis dat niet heeft en ten tweede zit hij met bloot bovenlijf aan zijn bureau. Hij is met de motor gekomen, was heel doorweekt en heeft zijn hemd uitgedaan. Wellicht had hij ook niet verwacht dat ik er al om 8u zou zijn omwille van de regen, want dat blijkt voor de meesten wel het excuus te zijn om veel te laat op het werk te verschijnen. Tja, de toestand van de wegen is hier natuurlijk ook heel anders dan bij ons.

Papy is nog even bezig met ingeven van facturen, dus begin ik al slingers van papieren mannetjes te knippen. Ik heb een krant van Marianne gekregen en een schaar van Bibiche. Plots bedenk ik dat de stekkers in de bibliotheek niet uitgetrokken zijn, dus ga ik de sleutel vragen aan Delphin, maar wij weet niet waar hij is. Na wat gediscussieer met Papy en Bibiche, blijkt die in de clinique te liggen, dus wandel ik naar daar. De rest van de voormiddag werken we verder aan de databank Paie.

Als middageten krijgen we worst met rijst en Amarande. Alles klaargemaakt op een gasvuurtje, want er is nog steeds geen elektriciteit. Bij het dessert zingen we opnieuw voor zuster Maria en geven we haar ons cadeautje, namelijk een kaars en een Frans gedicht. Ze is er heel blij mee.

Aangezien er nog steeds geen elektriciteit is, kan ik in de namiddag geen opleiding geven. Dus help ik eerst even met de versiering van de refter voor het verjaardagsfeest van vanavond en daarna ga ik met Leen en Evelien mee naar Caameki.

Daarna werk ik met Papy verder aan de databank Paie en beginnen we ook aan de databank Pointages. Tussendoor probeer ik ook een lijst uit te werken voor Leen en Evelien voor de logistiek. Ook komt tandarts David even langs met een vraag ivm een Excel-grafiek. Hij geeft me ook een compliment over mijn lekkere parfum... Om 15u50 is er opeens terug elektriciteit, maar 't heeft geen zin meer om aan een opleiding te beginnen want om 16u gaan de meesten naar huis, dus werk ik verder met Papy aan VBA-code. Om 18u komt Michel in de bureau van Papy binnen en begint mee na te denken over de databank Pointages en dat dat toch belangrijk is voor het ziekenhuis ook ivm mentaliteitswijziging ivm te laat komen. Ik hoop dat we die databank morgen af krijgen, maar vrees er een beetje voor aangezien we nog maar een halve dag hebben, want morgen namiddag geef ik opnieuw opleiding. Om 18u15 belt Clarisse om te vragen wanneer Papy naar huis komt en ja, ik moet ook naar het klooster want om 19u begint de aperitief.

We aperitieven buiten in de tuin en Zr Wivine vindt het zelfs een goed idee dat ik wat muziek opzet. Daarna gaan we aan een mooi gedekte tafel. Van de zusters moeten we ons een beetje mengen, en dus zeg ik: Mundele-Ndombe-Mundele-Ndombe... Als voorgerecht loempia's, hoofdschotel buffet met verschillende keuzes en ook als dessert een buffet met keuze tussen een citroencreme, dame blanche of yoghurt. Echt een feestmaaltijd. Ik geef als cadeau aan zuster Maria de laptop die Bart meegaf en die ik vandaag ook geïnstalleerd heb.Er wordt heel wat gebabbeld aan tafel en ook gespeeched door dokter De Wever en zuster Maria. Daarna drinken we in de binnentuin nog een slaapmutsje. Voor mij een glaasje Elixir d'Anvers. Ik denk dat ik een goede nacht tegemoet ga :-)

Realité

Na het ontbijt help ik Leen en Evelien met het opzetten van de beamer in het staflokaal. Ze hebben een belangrijke vergadering met Dr Makiadi, Dr Lewo, Michel en Eulalie om de voorstellen ivm het verbeteren van de logistiek te presenteren. De vergadering begint iets later dan gepland omdat Dr Makiadi nog een keizersnede aan het doen is.

Met Papy werk ik in de voormiddag de databank Paie verder uit. Er komen heel wat berekeningen bij kijken en af en toe roept hij er Jean-Claude, le comptable, bij. Op zich wel interessant om te weten hoe zij hier uitbetaald worden en ingewikkelder dan ik verwacht had. Op een gegeven moment moeten we uitrekenen hoeveel loon men verliest als men bvb 30 min te laat arriveert op het werk. Ik schrijf dus op Base Theorique * 30/(26*8*60), maar Papy begrijpt niet hoe ik zo snel aan die berekening kom en gelooft het precies niet en vraagt aan le comptable hoe hij dit moet berekenen. Die zegt: Base Theorique *30/12480 wat dus op hetzelfde neerkomt. ’t IS pas als ik het kan aantonen met een voorbeeld dat Papy mijn berekening vertrouwt. Zo hebben we even later opnieuw een discussie en als dan blijkt dat mijn berekening in orde is, zeg ik stout: “Tu penses peut-être que je ne peux pas compter parce que je suis une femme? Mais je suis ingenieur aussi, he.” Papy moet lachen.

In de namiddag geef ik opleiding Word aan een groep die dit vorig jaar al gehad heeft, maar vorig jaar had ik op het einde een lijst met namen gegeven aan Papy, namelijk namen van personen die nog nooit met een PC gewerkt hadden en echt moeite hadden om te volgen. Ook vandaag heb ik veel geduld nodig.

Na de les haast ik me naar het klooster om beamer en laptop in mijn kamer te zetten en daarna naar Papy, want hij heeft mij en Marianne bij hem thuis uitgenodigd. Maar Marianne is nog opleiding aan het geven in het staflokaal. Dus wachten we tot zij klaar en omgekleed is. Dan nemen we samen met Papy een taxi naar zijn huis in Kintanu.

Clarisse staat ons op te wachten en ik mag baby Realité op de schoot nemen. Ze heeft een kleedje aan dat ik haar cadeau gedaan heb. Ik mag Realité zelfs een flesje melk geven. Ook de 2 jongste zoontjes, Winner en Pich, zijn er en ik geef hen enkele ballonnen. Ze zijn razend enthousiast. Na de melk, valt Realité in slaap en leggen we haar in haar wiegje. We worden aan tafel gevraagd die vol eten staat, eigenlijk genoeg voor 10 man. Uit beleefdheid probeer ik van de meeste dingen wel even te proeven, maar de maniokbladeren vind ik echt niet lekker.

Na het eten nog even een groepsfoto en dan met de hele bende in diezelfde taxi die heel de tijd buiten heeft staan wachten. We rijden naar Ghonda, een keichique domein in the middle of nowhere. Blijkbaar is de eigenaar een goede vriend van president Kabila. Dus als we toekomen, krijgen we een rondleiding, die begint met de foto’s van de eigenaar te bekijken, terwijl hij de hand schudt van Kabila. De rondleiding gaat verder door het restaurant en in de uitgestrekte tuin, met openlucht zwembad, mini-golf, discobar, BBQ, schaakspel, springkasteel, trampoline …. Onwaarschijnlijk. In de danszaal staat ook een drumstel en ik kan het niet laten om even erachter te gaan zitten, maar spijtig geen drumstokken in de buurt.

We drinken een glas bier en bellen naar zuster Maria met de vraag om ons te komen halen. De jongens spelen ondertussen in de tuin. Na een half uurtje komen zuster Cecilia en Evelien toe en als de glaasjes leeg zijn, brengt zuster Cecilia ons terug naar huis. Onderweg begint het goed te regenen. ' s Avonds rond 21u valt de elektriciteit uit en keuvelen we nog wat bij kaarslicht.

Woordspelingen

Het is fijn om met deze LUMOS-bende hier te zijn. Er wordt heel wat afgelachen en elke dag vallen er wel enkele woordspelingen. Toen we bij aankomst op de luchthaven stonden te wachten op het busje, vroegen we ons af of we geen spelleke zouden spelen. Marianne stelde voor “Ik zie, ik zie wat jij niet ziet en het is zwart.” en ze bedoelde de valies.

In het begin zaten we in de refter aan 2 tafels omdat ook Ruth en Joost erbij waren, maar dinsdag vertrok Joost en donderdag Ruth en toen zei zuster Cecilia: “Tien kleine negertjes, toen waren ze nog met 11”.

Tijdens de afwas, vroeg Evelien waar ze iets in de kast moest zetten en zuster Maria antwoordde: “Daar in die schuif, maar die schuif bleek een luik te zijn en dus zochten we het Franse woord voor luik. Leen: “Liège”.

Aan tafel waren we bezig over de verschillende beestjes die je hier tegenkomt in je kamer en of je die moest doden of niet. Zuster Marie-Louise vertelde dan dat zuster Cecilia geen enkel beestje kon pijn doen. Ze is ooit zelfs met een vlieg op haar bord naar buiten gewandeld om dar de vlieg los te laten. Of zoals Marianne dan beamde: “zuster Cecilia doet geen vlieg kwaad.”

Bijna overslapen vandaag. Dat is de eerste keer dat ik doorslaap tot 6u50! Na het ontbijt help ik Leen met het inscannen van documenten. Als ik bij Papy kom, is hij opnieuw druk bezig. Ik help hem waar ik kan. Hij heeft plakband nodig en dus ga ik plakband in mijn kamer halen. Als Papy naar Medecine Interne is, neem ik ook de telefoon op met: “Hallo, avec le secretaire de Papy”. Meestal begint men dan aan de andere kant van de lijn te lachen “Ah Winke, donne moi une fois Papy.” Maar 1 keer als men van de bloc opératoire belt, krijg ik een vrij boos antwoord “Comment? Papy n’ a pas de secrétaire! Tu es qui donc?” Meestal kan ik hen ook al verder helpen want vaak gaat het over de transfert van een patiënt van een dienst naar een andere en daarvoor hebben we gisteren het formulier afgewerkt om dit zeer snel te kunnen doen. Maar af en toe schrijf ik de boodschap ook op en geef het dan aan Papy als hij terug is. Het is al 11u vooraleer we verder kunnen werken aan het ontwerp van de databank Paie.

Om 12u20 naar het klooster voor het middageten. Ik zie scheel van het nadenken, of zou het van de honger zijn? We eten rosbief met patatjes en bananen en als dessert verse papaya en ananas (Ananas…. Tututedudu… de muppets in ons steken hun kopje op)

Deze namiddag opleiding Excel van 13u30-16u. Net als ik op het punt sta, naar de bibliotheek te vertrekken, staat er een naaister aan de deur die onze maten komt opmeten. Joepie, dan krijgen we op het einde van de week een op maat gemaakt Congolees pakje. Ik kijk er al naar uit. Ik spurt dan naar de bibliotheek, maar besef opeens dat ik de beamer vergeten ben, dus spurtje terug. Als ik net op tijd aan de bibliotheek ben, blijkt die nog op slot te zijn, hoewel Papy gezegd had dat hij naar daar zou komen. Dus spurt ik naar de bureau van Papy. Hij staat inderdaad op het punt te vertrekken. We wandelen samen naar de bibliotheek, maar als ik daar aankom, merk ik dat hij de laptop niet bij heeft, dus spurt ik nog maar eens terug naar zijn bureau. Onderweg kom ik Eulalie tegen die de opleiding komt volgen. Ondertussen is het 13u45 als alles in orde is en wauw, van de 10 personen die op de lijst staan, zijn er al 2 aanwezig. Ik zet Eulalie en Grégoire dus al aan het werk. Tegen 14u30 zit er 5 man en begin ik dus met de les. Het lukt met moeite om hen formules en functies uit te leggen, dus percentageberekening laat ik vandaag maar even achterwege. Nog een eenvoudige grafiek maken en wat wijzigen en leren filteren in een lange lijst en het is 16u. Ik ruim het lokaal op en wil afsluiten, maar vind nergens de sleutel. Dus nog eens 2x over en weer naar Papy hiervoor. Hij wil dan graag nog wat verder werken aan de Access-databank Paie ivm de lonen, maar ik heb er even genoeg van voor vandaag. Ik weet wel dat we eigenlijk al veel gerealiseerd hebben de voorbije week, maar de Congolese mentaliteit van slecht organiseren en overal te laat komen, hangt me vandaag even mijn keel uit. Maar het is vandaag ook ontzettend warm, dus dat speelt wellicht ook mee.

Terug in het klooster, besluiten we samen met zuster Cecilia een wandeling te doen in de cité. Onderweg probeer ik te filmen door mijn fototoestel op mijn rug te houden. Benieuwd of dat filmpje op iets trekt. We wandelen tot aan Cherima en drinken daar een glaasje. De hutjes zijn precies druk bezet. Op de terugweg zien we een jongen die zelf een speelgoed auto in elkaar geknutseld heeft. We nemen een foto maar worden daar dadelijk door een voorbijganger over aangesproken. Waarom is men hier toch zo wantrouwig tov foto’s? Ik wandel achteraan samen met zuster Cecilia en praat met haar over de toekomst van de federatie. Het is al donker als we aan het klooster zijn en Michel tegen het lijf lopen.

Een nieuwe werkweek

Vandaag doet Dr Makiadi de mis bij de zusters en zit hij ’s morgens mee aan de ontbijttafel. Blijkbaar is het probleem met uitbetaling van de lonen even van de baan. Na het ontbijt vergaderen we met de Lumos-groep want prof. De Wever heeft een afspraak met Dr Makiadi om 8u en wil nog even de te bespreken punten overlopen. De vergadering duurt langer dan verwacht en het is al na 8u als ik met prof. De Wever naar het ziekenhuis wandel. We komen als eerste Eulalie tegen en ik kaart het probleem van de lesuren aan. Zij vindt het goed als we deze week de opleidingen laten doorgaan van 13u30-16u. Dan ga ik naar Papy zijn bureau maar hij is druk bezig met Michel, dus zet ik me even in de zeteltjes aan de kant en werk verder aan foto’s voor op de website.

Opeens bedenk ik dat ik nog wat afgeprinte versies van mijn oefenbestand Word nodig heb voor de opleiding Word, dus vraag ik de sleutel van de bibliotheek en ga daar de nodige bestanden afdrukken. Als ik terugkeer naar Papy, voel ik opeens iets in mijn nek. Er zit een glibberig beestje dat er niet dadelijk af wil. Ik hoop dat dit geen bloedzuiger was. Ook kom ik Dally tegen. Zijn fototoestel werkt niet meer en hij vraagt of ik hem kan helpen. Er komen strepen voor op de foto en tja, daar kan ik ook niet veel aan doen. Terug bij Papy, toon ik de oplossing van het Excel-bestand Caisse waar we vrijdag mee bezig waren. Papy wordt echter voortdurend bestookt met vragen. Als hij even zijn PC niet nodig heeft, werk ik ook het Access formulier af voor de Transferts. Van zodra Papy er terug is, testen we het en doen nog wat aanpassingen. Vervelend is wel dat het Access bestand om de haverklap crasht omdat de ODBC-connectie uitvalt als er teveel mensen gelijktijdig op de SQL-databank aan het werken zijn.

Dan toon ik de website waar ik zaterdagnacht aan gewerkt heb. Papy is heel geïnteresseerd en geeft me de nodige info, zoals jours de consultation, opdeling services, … Voor ik het besef is het al kwart over twaalf en dus de hoogste tijd voor het middageten bij de zusters. We eten stoofvlees met patatjes en mangomoes en als dessert verse papaya. Heerlijk!

Na de middag werken we de planning uit voor de opleidingen van deze week: 1x Excel, 2x Word en 1x Powerpoint. Maar ook nu heeft Papy het druk, en dus werk ik tussendoor verder aan de website. Michel komt even binnen wandelen. Zijn laptop werkt niet meer goed en hij vraagt of ik er niet voor kan zorgen dat Jan Leemans tijdens de volgende missie een nieuwe voor hem meebrengt. Liefst een kleiner model dan hij nu heeft. Ik vind het altijd vervelend als ze zo'n vragen beginnen stellen. Ook Simon had me die vraag vorige week gesteld. Maar we kunnen toch geen handeltje in laptops beginnen opzetten!

Als Papy even tijd heeft, maken we een extra Front End in Access die aan de SQL-databank gekoppeld is om te installeren bij de bureau de mouvements en daarbij maken we een extra account aan die enkel leestoegang heeft in de SQL-databank. Om half 5 begint Papy een heel verhaal over een extra verbetering aan de logiciel GEST, maar ik heb met de anderen afgesproken in het klooster dus we besluiten daar morgen aan te beginnen. Op weg naar het klooster zie ik de bouwvakkers bezig om electriciteitsdraden op te hangen.

Zuster Cecilia neemt ons mee en we bezoeken de basiliek en de andere gebouwen van de missie. Een leuke wandeling en het is al donker als we terugkeren naar het klooster. 

Dan skypen met het thuisfront en nu begin ik het toch lastig te krijgen dat ik niemand kan knuffelen. Na het avondmaal, help ik zuster Maria met het starten van een DVD en zuster Cecilia met het afdrukken van een Excel bestand. Dan kijken we allemaal samen naar foto’s uit Vietnam. Zuster Maria is na 44 jaar terug gekeerd naar haar geboorteland en heeft daar een maand rondgetrokken met Paul. Mooie foto's, maar de living is verduisterd en sommigen hebben het moeilijk om hun ogen open te houden. Om half tien is de voorstelling gedaan en werk ik buiten aan mijn blogberichtje. Als laatste sluit ik de deur, zet alle PC's uit en kruip onder mijn muskietennet.

Zongo

Na het ontbijt maken we een picknick klaar. Om 9u30 is Complet er en vertrekken we naar Zongo. Prof. De Wever gaat niet mee want voelt zich niet zo lekker. We stoppen eerst aan de markt van Kisantu om panjes te kopen voor Leen, Lien en Evelien en brood en sardientjes te kopen voor Complet zodat hij ook picknick heeft. Je zou hier overal wel foto’s willen nemen, maar we weten al dat dat geen goed idee is om dat men dan geld begint te vragen. Dus enkel tussen de kraampjes durf ik hier en daar een fotootje trekken. Er is zoveel te beleven. Zo zien we oneindig veel kraampjes met mooie panjes, potten, pannen, en ook veel rommel. Ook heel wat kraampjes met eten, o.a. een kraampje waar een geit geslacht wordt en een andere geit die aan een koordje ernaast zijn beurt afwacht.

De route naar Zongo duurt 2 uur en verloopt over een verharde aarden weg waarbij we goed door elkaar geschud worden. Marianne zit voorin want zij heeft het beste fototoestel. Als we er bijna zijn, moeten we stoppen aan een slagboom. Complet toont een papier en een pasje en we mogen doorrijden. Dan een weg die steil naar de rivier afdaalt en over een brug waarbij aan het einde opnieuw een slagboom staat. Ze hebben gezien dat ik foto’s nam aan het begin van de brug en er begint een hevige discussie tussen de persoon van NS en Complet. Ik moet mijn foto’s wissen. Uiteindelijk wordt er gebeld met de hoofdcommissaris maar omdat Complet hem kent, mogen we toch doorrijden zonder te betalen.

We eten eerst onze picknick op onder een pagode en beginnen dan aan de wandeling naar de watervallen. Ik was hier vorig jaar ook, maar dan tijdens het droog seizoen. Nu tijdens het regenseizoen is de waterval nog indrukwekkender! Op de plaatsen waar we vorig jaar over de keien tot aan het water liepen, is er nu ook overal water. Als we bovenaan op het uitkijkpunt aankomen, kunnen we gewoon niet blijven recht staan, want we worden door het water omver geblazen. Als waterkiekens dalen we de helling terug af om zo ook de waterval van onder te bekijken. Indrukwekkend!

We passeren nog even langs het openluchtzwembad waar 2 Congolese kinderen een duik aan het nemen zijn en drinken dan een glaasje aan de bar. Ook Complet tracteren we op een pintje. Er staan daar 2 kinderbromfietskes en Marianne en ik proberen een raceke te doen. Maar van racen komt niet veel in huis want mijn benen zijn daarvoor te lang. Als we willen vertrekken, komen er een paar Congolezen of ze mee kunnen rijden tot Kisantu, maar we weten dat de zusters dit liever niet hebben.

Onderweg stoppen we aan een dorpje met een centre de santé. We krijgen een rondleiding van de plaatselijke verantwoordelijke en hebben veel bekijks van alle dorpsbewoners. 

Als we terug buiten komen, delen we ballonnen uit aan de kinderen.

Om 17u zijn we terug bij de zusters en neem ik dadelijk een douche want we zitten onder het zand vanwege de stoffige weg. Mijn blogberichtje schrijven en foto's uploaden. Als avondeten krijgen we hespenrolletjes met kaassaus en het smaakt heerlijk. De zusters willen graag onze foto's van het weekend zien, dus installeer ik laptop en beamer in de living en kijken we naar elkaars foto's. Vooral het filmpje aan de waterval waar we werkelijk een douche krijgen, is hilarisch. Tijdens de voorstelling, krijg ik 2 skypverzoeken. Dus na de voorstelling skypen en het is alweer 22u30. Mbasi Kaka.