De rit van Kisantu tot Kinshasa-centrum duurt 4u. Er is ontzettend veel file en we zien opnieuw taferelen die we al gewoon zijn: camionettes volgestouwd met mensen, vrachtwagens overladen en daar bovenop een heel gezin, dorpen met kraampjes die half in de modder en vuiligheid staan, ... Als we Kinshasa binnenrijden worden we voorbij gestoken door auto's waarbij studenten door een raam in het dak staan en met arbiterfluitjes een hels kabaal maken. Ze zijn blijkbaar afgestudeerd want ze hebben zo'n studentenhoed aan zoals je in America ook ziet.
Volledig bezweet en door elkaar geschud, komen we in Kinshasa aan en stoppen even aan de dievenmarkt om onze laatste Francs Congolais en dollars op te doen. Zelf heb ik geen vreemd geld mee, maar ik mag wat lenen van Lien en koop een armbandje voor Lien, een halsketting voor Lotte en een kokosnoot-instrument voor Lore. Marianne koopt een leuk speelgoedje, gemaakt van ijzerdraad en Lien een houten giraf. Leen koopt een schilderij en blijkt maar 1/3 van de prijs te moeten betalen als wat we in het klooster betaald hebben voor de schilderijen.
Dan naar de bagage incheck van SN Brussels Airlines. We krijgen aan de poort nummertje 12 en uiteindelijk moeten we 2,5 uur aanschuiven vooraleer valiezen ingechecked zijn. We hebben de pech achter een groep Congoleze dames in de rij te staan, die bakken en zakken mee hebben, maar duidelijk niet op voorhand de kilo's nagewogen hebben. We zien 1 vrouw zeker 8 keer terugkeren om alle bagage te herschikken.
Het is al 3 uur als we de incheck verlaten en we moeten om half 4 in de procure zijn, maar hebben nog niet middag gegeten. Complet belt naar de procure en spreekt af dat we wat later zullen zijn. Zo hebben we toch nog tijd om iets te eten bij Filou. Marianne kiest antilope en ik ga voor de scampi-beignets. Amai, dat smaakt. In het restaurant hangt een mobieltje wat Marianne graag wou kopen voor haar petekindje maar ze verkochten dit niet op de dievenmarkt. Complet weet dat men dit kan kopen in de Centre Handicapé. Even discussie of we nog tijd hebben om langs daar te rijden, maar het blijkt niet ver te zijn. Maar helaas het winkeltje is gesloten.
Om half 5 komen we aan in de procure waar het busje voor de luchthaven al op ons staat te wachten en er zitten al 3 Congolese zusters in. Dan begint de helse tocht naar de luchthaven. We pikken eerst nog 2 mensen onderweg op en komen dan helemaal vast te zitten in het verkeer. Op een gegeven moment staan we meer dan een half uur stil met naast weerskanten camionettes vol Ndombe die ons zitten aan te staren. Het is werkelijk volledige chaos. Er wordt getoeterd, gevloekt, geschreeuwd en af en toe stapt er een chauffeur uit en doet een poging om het verkeer te regelen. We zien ook een radeloze agent en een man die met een knuppel opeens op een auto begint te slaan. Om 19 zijn we eindelijk in de luchthaven.
De controle van de handbagage en paspoortcontrole verloopt veel vlotter dan vorig jaar. We wachten anderhalf uur in de hal en ik probeer een dutje te doen. Dan met busje naar het vliegtuig, waar we bewijsje van 50 dollar luchthaventaks moeten afgeven en er opnieuw een handbagagecontrole is op de tarmac. Om 21u stijgen we op. Eerst even wachten tot het eten geserveerd wordt en dan een poging tot nachtrust. Om 4u gaan de lichten in het vliegtuig opnieuw aan want tijd voor het ontbijt. Om iets na 5 landen we. Ik durf nog geen smsje sturen op dit vreselijke uur. Maar als we onze bagage hebben en naar de ontvangsthal wandelen, zie ik dat Piet en de meisjes me al staan op te wachten. Heerlijk om iedereen weer te kunnen knuffelen. Nog even afscheid nemen van de anderen en van de bisschop die ook in het vliegtuig zat en dan Home Sweet Home. Eerst valiezen buiten uitpakken uit schrik voor kakkerlakken die misschien ongezien in mijn valies gekropen zijn. De meisjes zijn blij met de cadeautjes en Piet moet lachen met zijn stamhoofd-zweepje. Lotte staat beeldig met de rok die ik kreeg. En dan iets waar ik 2 weken naar uit gekeken heb: een zalige douche met warm water!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten