Realité

Na het ontbijt help ik Leen en Evelien met het opzetten van de beamer in het staflokaal. Ze hebben een belangrijke vergadering met Dr Makiadi, Dr Lewo, Michel en Eulalie om de voorstellen ivm het verbeteren van de logistiek te presenteren. De vergadering begint iets later dan gepland omdat Dr Makiadi nog een keizersnede aan het doen is.

Met Papy werk ik in de voormiddag de databank Paie verder uit. Er komen heel wat berekeningen bij kijken en af en toe roept hij er Jean-Claude, le comptable, bij. Op zich wel interessant om te weten hoe zij hier uitbetaald worden en ingewikkelder dan ik verwacht had. Op een gegeven moment moeten we uitrekenen hoeveel loon men verliest als men bvb 30 min te laat arriveert op het werk. Ik schrijf dus op Base Theorique * 30/(26*8*60), maar Papy begrijpt niet hoe ik zo snel aan die berekening kom en gelooft het precies niet en vraagt aan le comptable hoe hij dit moet berekenen. Die zegt: Base Theorique *30/12480 wat dus op hetzelfde neerkomt. ’t IS pas als ik het kan aantonen met een voorbeeld dat Papy mijn berekening vertrouwt. Zo hebben we even later opnieuw een discussie en als dan blijkt dat mijn berekening in orde is, zeg ik stout: “Tu penses peut-être que je ne peux pas compter parce que je suis une femme? Mais je suis ingenieur aussi, he.” Papy moet lachen.

In de namiddag geef ik opleiding Word aan een groep die dit vorig jaar al gehad heeft, maar vorig jaar had ik op het einde een lijst met namen gegeven aan Papy, namelijk namen van personen die nog nooit met een PC gewerkt hadden en echt moeite hadden om te volgen. Ook vandaag heb ik veel geduld nodig.

Na de les haast ik me naar het klooster om beamer en laptop in mijn kamer te zetten en daarna naar Papy, want hij heeft mij en Marianne bij hem thuis uitgenodigd. Maar Marianne is nog opleiding aan het geven in het staflokaal. Dus wachten we tot zij klaar en omgekleed is. Dan nemen we samen met Papy een taxi naar zijn huis in Kintanu.

Clarisse staat ons op te wachten en ik mag baby Realité op de schoot nemen. Ze heeft een kleedje aan dat ik haar cadeau gedaan heb. Ik mag Realité zelfs een flesje melk geven. Ook de 2 jongste zoontjes, Winner en Pich, zijn er en ik geef hen enkele ballonnen. Ze zijn razend enthousiast. Na de melk, valt Realité in slaap en leggen we haar in haar wiegje. We worden aan tafel gevraagd die vol eten staat, eigenlijk genoeg voor 10 man. Uit beleefdheid probeer ik van de meeste dingen wel even te proeven, maar de maniokbladeren vind ik echt niet lekker.

Na het eten nog even een groepsfoto en dan met de hele bende in diezelfde taxi die heel de tijd buiten heeft staan wachten. We rijden naar Ghonda, een keichique domein in the middle of nowhere. Blijkbaar is de eigenaar een goede vriend van president Kabila. Dus als we toekomen, krijgen we een rondleiding, die begint met de foto’s van de eigenaar te bekijken, terwijl hij de hand schudt van Kabila. De rondleiding gaat verder door het restaurant en in de uitgestrekte tuin, met openlucht zwembad, mini-golf, discobar, BBQ, schaakspel, springkasteel, trampoline …. Onwaarschijnlijk. In de danszaal staat ook een drumstel en ik kan het niet laten om even erachter te gaan zitten, maar spijtig geen drumstokken in de buurt.

We drinken een glas bier en bellen naar zuster Maria met de vraag om ons te komen halen. De jongens spelen ondertussen in de tuin. Na een half uurtje komen zuster Cecilia en Evelien toe en als de glaasjes leeg zijn, brengt zuster Cecilia ons terug naar huis. Onderweg begint het goed te regenen. ' s Avonds rond 21u valt de elektriciteit uit en keuvelen we nog wat bij kaarslicht.