Mbanza Ngungu

’s Nachts bliksem en hevige stortregens en hoewel we vandaag mogen uitslapen tot 8u, ben ik toch weer wakker om 6u. Dus besluit ik al aan de “Qui-est-qui” te beginnen werken. Om 7u hoor ik de gezangen van de zusters en als ik door mijn raam kijk, zie ik ook al heel wat beweging buiten.

zicht vanuit mijn kamer

Tijdens het ontbijt praten we met priester dokter Entweba over de verdere ontwikkeling van Congo. Volgens hem zou men best meer werken met gas om zo de bossen te sparen. Na het ontbijt maken we ons klaar om naar Mbanza Gungu te vertrekken. 

Om 10u45 komt Monsieur Soleil ons ophalen met een luxebusje. We rijden eerst naar de Jardin Botanique. Daar lopen we even rond in het museum en bekijken dan enkele serres met inheemse planten. Iets verderop zien we een krokodil, het hok waar een boa zou moeten zitten en een aap. Als we naar de Inkisi-rivier wandelen zien we plots op de weg een kleine ambitieuze slang die een kikker probeert op te eten. 

En dan begint het plots te stortregenen en hollen we naar het paviljoen. Daar schuilen we totdat het busje ons daar komt oppikken en ons naar Mbanza Ngungu brengt. Ook onderweg valt de regen met bakken uit de lucht. We stoppen even om mango’s te kopen en bezoeken een katholiek centrum.

Monsieur Soleil ontvangt ons met open armen in zijn huis. Madame Soleil heeft heerlijk voor ons gekookt. Dan wandelen we samen naar de universiteit. Monsieur Soleil blijkt de tweede belangrijkste persoon te zijn van de universiteit en leidt ons fier rond. We verstoren zo wel enkele lessen en hebben veel bekijks bij de studenten. Het gebouw werd gebouwd door Belgen en ziet er nog vrij goed uit. We wandelen ook langs Home Etudiants maar dat is vrij vervallen. Terug aangekomen bij het huis van Monsieur Soleil krijgen we verse mango's. Eerst smossen en dan flossen. Vervolgens rijden we met het busje terug het centrum in en bezoeken het ziekenhuis van Mbanza Ngungu. De directeur-medecin staat ons op te wachten en geeft ons een rondleiding door zijn ziekenhuis. We krijgen werkelijk alles te zien (als we willen zelfs la morgue, maar daar passen we toch voor). We hebben de indruk dat het zeer goed georganiseerd is, maar er zijn duidelijk minder patiënten dan in Kisantu en minder materiaal voor handen. Zo heeft men nog haast geen computers. Ook de radiologie gebeurt nog op de oude manier. We nemen nog een groepsfoto voor het gebouw.

Dan keren we terug naar het huis van Monsieur Soleil en krijgen we een glas wijn. We delen de cadeaus uit die we meegebracht hebben, o.a. een gezelschapspel Qui-est-ce” voor de kinderen. Zij hebben mooie namen: Harmony, Bienheureux, Briljant, Splendid. De jongste is 6 en ik geef hem ook enkele ballonnen waar hij heel blij mee is.

Het is al donker als we terug naar Kisantu rijden en etenstijd als we bij de zusters toekomen. Prof. De Wever heeft blijkbaar ook een drukke dag achter de rug. Na het avondeten skypen. De opdracht vandaag "Als de kat van huis is, dansen de muizen op tafel" en dus dansen de meisjes voor de camera. Nog wat keuvelen op de binnenkoer en hup onder het muskietennet.