Home sweet home

Om 6u 's morgens maak ik mijn valies. Ik kwam toe met 2 valiezen, maar keer terug met de 2 valiezen in elkaar. Bij het ontbijt geef ik de overschot aan stylo's en koeken aan de zusters. Om 8u komt Complet toe, nog afscheid nemen van de zusters en we zijn vertrokken. Bij het verlaten van Kisantu, zingen Marianne en ik "'t is weer voorbij die mooie zomer...." Inderdaad het waren 2 mooie weken, maar vandaag staat een vervelende dag op het programma.

De rit van Kisantu tot Kinshasa-centrum duurt 4u. Er is ontzettend veel file en we zien opnieuw taferelen die we al gewoon zijn: camionettes volgestouwd met mensen, vrachtwagens overladen en daar bovenop een heel gezin, dorpen met kraampjes die half in de modder en vuiligheid staan, ... Als we Kinshasa binnenrijden worden we voorbij gestoken door auto's waarbij studenten door een raam in het dak staan en met arbiterfluitjes een hels kabaal maken. Ze zijn blijkbaar afgestudeerd want ze hebben zo'n studentenhoed aan zoals je in America ook ziet.

Volledig bezweet en door elkaar geschud, komen we in Kinshasa aan en stoppen even aan de dievenmarkt om onze laatste Francs Congolais en dollars op te doen. Zelf heb ik geen vreemd geld mee, maar ik mag wat lenen van Lien en koop een armbandje voor Lien, een halsketting voor Lotte en een kokosnoot-instrument voor Lore. Marianne koopt een leuk speelgoedje, gemaakt van ijzerdraad en Lien een houten giraf. Leen koopt een schilderij en blijkt maar 1/3 van de prijs te moeten betalen als wat we in het klooster betaald hebben voor de schilderijen.

Dan naar de bagage incheck van SN Brussels Airlines. We krijgen aan de poort nummertje 12 en uiteindelijk moeten we 2,5 uur aanschuiven vooraleer valiezen ingechecked zijn. We hebben de pech achter een groep Congoleze dames in de rij te staan, die bakken en zakken mee hebben, maar duidelijk niet op voorhand de kilo's nagewogen hebben. We zien 1 vrouw zeker 8 keer terugkeren om alle bagage te herschikken.

Het is al 3 uur als we de incheck verlaten en we moeten om half 4 in de procure zijn, maar hebben nog niet middag gegeten. Complet belt naar de procure en spreekt af dat we wat later zullen zijn. Zo hebben we toch nog tijd om iets te eten bij Filou. Marianne kiest antilope en ik ga voor de scampi-beignets. Amai, dat smaakt. In het restaurant hangt een mobieltje wat Marianne graag wou kopen voor haar petekindje maar ze verkochten dit niet op de dievenmarkt. Complet weet dat men dit kan kopen in de Centre Handicapé. Even discussie of we nog tijd hebben om langs daar te rijden, maar het blijkt niet ver te zijn. Maar helaas het winkeltje is gesloten.

Om half 5 komen we aan in de procure waar het busje voor de luchthaven al op ons staat te wachten en er zitten al 3 Congolese zusters in. Dan begint de helse tocht naar de luchthaven. We pikken eerst nog 2 mensen onderweg op en komen dan helemaal vast te zitten in het verkeer. Op een gegeven moment staan we meer dan een half uur stil met naast weerskanten camionettes vol Ndombe die ons zitten aan te staren. Het is werkelijk volledige chaos. Er wordt getoeterd, gevloekt, geschreeuwd en af en toe stapt er een chauffeur uit en doet een poging om het verkeer te regelen. We zien ook een radeloze agent en een man die met een knuppel opeens op een auto begint te slaan. Om 19 zijn we eindelijk in de luchthaven.

De controle van de handbagage en paspoortcontrole verloopt veel vlotter dan vorig jaar. We wachten anderhalf uur in de hal en ik probeer een dutje te doen. Dan met busje naar het vliegtuig, waar we bewijsje van 50 dollar luchthaventaks moeten afgeven en er opnieuw een handbagagecontrole is op de tarmac. Om 21u stijgen we op. Eerst even wachten tot het eten geserveerd wordt en dan een poging tot nachtrust. Om 4u gaan de lichten in het vliegtuig opnieuw aan want tijd voor het ontbijt. Om iets na 5 landen we. Ik durf nog geen smsje sturen op dit vreselijke uur. Maar als we onze bagage hebben en naar de ontvangsthal wandelen, zie ik dat Piet en de meisjes me al staan op te wachten. Heerlijk om iedereen weer te kunnen knuffelen. Nog even afscheid nemen van de anderen en van de bisschop die ook in het vliegtuig zat en dan Home Sweet Home. Eerst valiezen buiten uitpakken uit schrik voor kakkerlakken die misschien ongezien in mijn valies gekropen zijn. De meisjes zijn blij met de cadeautjes en Piet moet lachen met zijn stamhoofd-zweepje. Lotte staat beeldig met de rok die ik kreeg.  En dan iets waar ik 2 weken naar uit gekeken heb: een zalige douche met warm water!

Sala kimboti

Met een zwaar hoofd word ik wakker. Precies toch iets teveel Elixir d'Anvers gedronken gisterenavond. Na het ontbijt vertrek ik onmiddellijk naar Papy want er staat nog heel wat op het programma vandaag. We werken verder aan de databank Pointage, maar om 9u30 komt Dr Makiadi vragen dat Papy de factuur voor de internetconnectie van de zusters zou gaan betalen zodat de factuur mee kan naar België. Dus is Papy anderhalf uur weg en werk ik zonder hem verder. Ook nu krijg ik weer heel wat telefoontjes ivm transferts en komen er 4 personen fiches vragen, waaronder zuster Marie-Louise. Als Papy terug is, toon ik wat ik gemaakt heb, en maken we ook nog queries en rapporten om het aantal minuten retard te berekenen, wat niet eenvoudig is omwille van de verschillende dienstregelingen die er in het ziekenhuis bestaan. Het is dan sneller dan verwacht middag.

Op speciaal verzoek van Marianne, eten we vandaag geen vis, maar kip à la moambe. eigenlijk stond dit voor gisteren op het programma, maar omwille van elektriciteitspanne, hebben we toen worst gegeten. Het smaakt, maar ik heb geen tijd om bij te nemen of voor een dessertje want van 13u-15u geef ik opleiding Powerpoint aan de dokters. Ik haast me dus met laptop en beamer naar de bibliotheek. Michel komt stipt om 13u binnen en ik begin alvast met hem aan de presentatie die ik als voorbeeld gemaakt heb. Iets later komt dr Makiadi binnen en tegen half 2 heb ik 6 dokters. Ik laat hen eerst zelfstandig aan die presentatie werken terwijl ik rondloop in het lokaal en hen op weg help. Ondertussen krijgt Michel een paar keer telefoon, waaronder een telefoontje ivm reservatie van het staflokaal en ik hoor hem zeggen dat hij het staflokaal nodig heeft vanaf 15u30 voor de vergadering met Lumos. Tiens, ik dacht dat we om 15u afgesproken hadden? Als iedereen de eenvoudige tekst- en figurendia's klaar heeft en aan de grafieken wil beginnen, geef ik echt les en toon het vooraan. De les loopt een beetje uit, maar niemand lijkt dat erg te vinen. Net als men de evaluatieformulieren aan het invullen is, komen Lien en Marianne vragen waar de vergadering doorgaat, want dat Dr Makiadi en Michel niet aan het staflokaal staan. Tja, ze zitten nog in mijn les.

De dokters verlaten het leslokaal en Dr Lewo blijft nog even napraten en vindt dat men eigenlijk nog een vervolgopleiding moet voorzien voor de dokters want dat een eenmalige les van 2 uur te weinig is. Als ook hij buiten is, ruim ik het leslokaal op en haast me naar het staflokaal want het is al na half 4. Daar staan Eulalie, Dr lewo, Dr Makiadi en Michel te wachten, maar van de andere LUMOS-leden geen spoor. Een misverstand blijkbaar want zij zijn in het klooster. Iets later dan gepland begint de evaluatie-vergadering. We bespreken voor elk onderdeel hoe de missie verlopen is en wat we verwachten voor de toekomst.

Na de vergadering nog naar Papy om de laatste zaken af te handelen. We willen ook nog brevets afdrukken, maar ondertussen is het al 18u en komt Eulalie zeggen dat we er mee moeten stoppen want dat ze ons graag nog een afscheidscadeau wil geven. Ik wandel samen met haar en Michel naar het klooster. We krijgen allemaal een prachtig Congolees pakje.

Van Papy heb ik zijn laptop meegekregen met de vraag om daar alle bestanden van de les en ook de presentaties en bestanden van de andere missieleden op te plaatsen. Dus na het avondeten begin ik daaraan. Papy en Clarisse komen nog even langs, maar ik heb nog niet van iedereen alle bestanden gekregen, dus spreek ik af dat ik de laptop aan zuster Maria zal geven en hij die zaterdag kan komen halen. Ook help ik zuster Marie-Louise nog met afdrukken van een bijlage en zuster Maria met het testen van haar nieuwe laptop en het tonen van de aanpassingen die ik deed aan haar kasboekbestand. Opeens ontdek ik dat ik de sleutel van de bibliotheek nog in mijn rugzak heb zitten en geef die ook aan zuster Maria zodat ze die ook aan Papy kan terug bezorgen. Oef, net op tijd, stel je voor dat ik dat pas thuis ontdekt zou hebben...

Het is al laat als we nog even op de binnenkoer napraten en ons afscheidscadeau aan prof. De Wever afgeven. We hadden de voorbije dagen veel plezier met het opstellen van zijn "rapport" en het boekje met "liefdesbrieven" en ook zuster Wivine vindt het blijkbaar een super geschenk.

Voor het slapen gaan, leg ik al kleren voor de volgende dag, maar ik ben te moe om ook al aan het pakken van de valiezen te beginnen. Dat zal voor morgenvroeg zijn...

Mbutuka Yi Mboti

Vandaag wordt zuster Maria 65, maar haar verjaardag start een beetje in mineur. Bij het ontwaken, is het immers nog steeds aan het regenen en dus ook nog steeds geen elektriciteit. Aan het ontbijt staat er wel een kaarsje en een kaartje aan haar bord, een attentie van zuster Marie-Louise. Aangezien mijn laptop wel nog 2u verder kan, besluit ik toch naar Papy te gaan en mijn verbazing is groot als ik daar toekom. Ten eerste heeft hij wel elektriciteit (kleine noodgenerator), terwijl de rest van het ziekenhuis dat niet heeft en ten tweede zit hij met bloot bovenlijf aan zijn bureau. Hij is met de motor gekomen, was heel doorweekt en heeft zijn hemd uitgedaan. Wellicht had hij ook niet verwacht dat ik er al om 8u zou zijn omwille van de regen, want dat blijkt voor de meesten wel het excuus te zijn om veel te laat op het werk te verschijnen. Tja, de toestand van de wegen is hier natuurlijk ook heel anders dan bij ons.

Papy is nog even bezig met ingeven van facturen, dus begin ik al slingers van papieren mannetjes te knippen. Ik heb een krant van Marianne gekregen en een schaar van Bibiche. Plots bedenk ik dat de stekkers in de bibliotheek niet uitgetrokken zijn, dus ga ik de sleutel vragen aan Delphin, maar wij weet niet waar hij is. Na wat gediscussieer met Papy en Bibiche, blijkt die in de clinique te liggen, dus wandel ik naar daar. De rest van de voormiddag werken we verder aan de databank Paie.

Als middageten krijgen we worst met rijst en Amarande. Alles klaargemaakt op een gasvuurtje, want er is nog steeds geen elektriciteit. Bij het dessert zingen we opnieuw voor zuster Maria en geven we haar ons cadeautje, namelijk een kaars en een Frans gedicht. Ze is er heel blij mee.

Aangezien er nog steeds geen elektriciteit is, kan ik in de namiddag geen opleiding geven. Dus help ik eerst even met de versiering van de refter voor het verjaardagsfeest van vanavond en daarna ga ik met Leen en Evelien mee naar Caameki.

Daarna werk ik met Papy verder aan de databank Paie en beginnen we ook aan de databank Pointages. Tussendoor probeer ik ook een lijst uit te werken voor Leen en Evelien voor de logistiek. Ook komt tandarts David even langs met een vraag ivm een Excel-grafiek. Hij geeft me ook een compliment over mijn lekkere parfum... Om 15u50 is er opeens terug elektriciteit, maar 't heeft geen zin meer om aan een opleiding te beginnen want om 16u gaan de meesten naar huis, dus werk ik verder met Papy aan VBA-code. Om 18u komt Michel in de bureau van Papy binnen en begint mee na te denken over de databank Pointages en dat dat toch belangrijk is voor het ziekenhuis ook ivm mentaliteitswijziging ivm te laat komen. Ik hoop dat we die databank morgen af krijgen, maar vrees er een beetje voor aangezien we nog maar een halve dag hebben, want morgen namiddag geef ik opnieuw opleiding. Om 18u15 belt Clarisse om te vragen wanneer Papy naar huis komt en ja, ik moet ook naar het klooster want om 19u begint de aperitief.

We aperitieven buiten in de tuin en Zr Wivine vindt het zelfs een goed idee dat ik wat muziek opzet. Daarna gaan we aan een mooi gedekte tafel. Van de zusters moeten we ons een beetje mengen, en dus zeg ik: Mundele-Ndombe-Mundele-Ndombe... Als voorgerecht loempia's, hoofdschotel buffet met verschillende keuzes en ook als dessert een buffet met keuze tussen een citroencreme, dame blanche of yoghurt. Echt een feestmaaltijd. Ik geef als cadeau aan zuster Maria de laptop die Bart meegaf en die ik vandaag ook geïnstalleerd heb.Er wordt heel wat gebabbeld aan tafel en ook gespeeched door dokter De Wever en zuster Maria. Daarna drinken we in de binnentuin nog een slaapmutsje. Voor mij een glaasje Elixir d'Anvers. Ik denk dat ik een goede nacht tegemoet ga :-)

Realité

Na het ontbijt help ik Leen en Evelien met het opzetten van de beamer in het staflokaal. Ze hebben een belangrijke vergadering met Dr Makiadi, Dr Lewo, Michel en Eulalie om de voorstellen ivm het verbeteren van de logistiek te presenteren. De vergadering begint iets later dan gepland omdat Dr Makiadi nog een keizersnede aan het doen is.

Met Papy werk ik in de voormiddag de databank Paie verder uit. Er komen heel wat berekeningen bij kijken en af en toe roept hij er Jean-Claude, le comptable, bij. Op zich wel interessant om te weten hoe zij hier uitbetaald worden en ingewikkelder dan ik verwacht had. Op een gegeven moment moeten we uitrekenen hoeveel loon men verliest als men bvb 30 min te laat arriveert op het werk. Ik schrijf dus op Base Theorique * 30/(26*8*60), maar Papy begrijpt niet hoe ik zo snel aan die berekening kom en gelooft het precies niet en vraagt aan le comptable hoe hij dit moet berekenen. Die zegt: Base Theorique *30/12480 wat dus op hetzelfde neerkomt. ’t IS pas als ik het kan aantonen met een voorbeeld dat Papy mijn berekening vertrouwt. Zo hebben we even later opnieuw een discussie en als dan blijkt dat mijn berekening in orde is, zeg ik stout: “Tu penses peut-être que je ne peux pas compter parce que je suis une femme? Mais je suis ingenieur aussi, he.” Papy moet lachen.

In de namiddag geef ik opleiding Word aan een groep die dit vorig jaar al gehad heeft, maar vorig jaar had ik op het einde een lijst met namen gegeven aan Papy, namelijk namen van personen die nog nooit met een PC gewerkt hadden en echt moeite hadden om te volgen. Ook vandaag heb ik veel geduld nodig.

Na de les haast ik me naar het klooster om beamer en laptop in mijn kamer te zetten en daarna naar Papy, want hij heeft mij en Marianne bij hem thuis uitgenodigd. Maar Marianne is nog opleiding aan het geven in het staflokaal. Dus wachten we tot zij klaar en omgekleed is. Dan nemen we samen met Papy een taxi naar zijn huis in Kintanu.

Clarisse staat ons op te wachten en ik mag baby Realité op de schoot nemen. Ze heeft een kleedje aan dat ik haar cadeau gedaan heb. Ik mag Realité zelfs een flesje melk geven. Ook de 2 jongste zoontjes, Winner en Pich, zijn er en ik geef hen enkele ballonnen. Ze zijn razend enthousiast. Na de melk, valt Realité in slaap en leggen we haar in haar wiegje. We worden aan tafel gevraagd die vol eten staat, eigenlijk genoeg voor 10 man. Uit beleefdheid probeer ik van de meeste dingen wel even te proeven, maar de maniokbladeren vind ik echt niet lekker.

Na het eten nog even een groepsfoto en dan met de hele bende in diezelfde taxi die heel de tijd buiten heeft staan wachten. We rijden naar Ghonda, een keichique domein in the middle of nowhere. Blijkbaar is de eigenaar een goede vriend van president Kabila. Dus als we toekomen, krijgen we een rondleiding, die begint met de foto’s van de eigenaar te bekijken, terwijl hij de hand schudt van Kabila. De rondleiding gaat verder door het restaurant en in de uitgestrekte tuin, met openlucht zwembad, mini-golf, discobar, BBQ, schaakspel, springkasteel, trampoline …. Onwaarschijnlijk. In de danszaal staat ook een drumstel en ik kan het niet laten om even erachter te gaan zitten, maar spijtig geen drumstokken in de buurt.

We drinken een glas bier en bellen naar zuster Maria met de vraag om ons te komen halen. De jongens spelen ondertussen in de tuin. Na een half uurtje komen zuster Cecilia en Evelien toe en als de glaasjes leeg zijn, brengt zuster Cecilia ons terug naar huis. Onderweg begint het goed te regenen. ' s Avonds rond 21u valt de elektriciteit uit en keuvelen we nog wat bij kaarslicht.

Woordspelingen

Het is fijn om met deze LUMOS-bende hier te zijn. Er wordt heel wat afgelachen en elke dag vallen er wel enkele woordspelingen. Toen we bij aankomst op de luchthaven stonden te wachten op het busje, vroegen we ons af of we geen spelleke zouden spelen. Marianne stelde voor “Ik zie, ik zie wat jij niet ziet en het is zwart.” en ze bedoelde de valies.

In het begin zaten we in de refter aan 2 tafels omdat ook Ruth en Joost erbij waren, maar dinsdag vertrok Joost en donderdag Ruth en toen zei zuster Cecilia: “Tien kleine negertjes, toen waren ze nog met 11”.

Tijdens de afwas, vroeg Evelien waar ze iets in de kast moest zetten en zuster Maria antwoordde: “Daar in die schuif, maar die schuif bleek een luik te zijn en dus zochten we het Franse woord voor luik. Leen: “Liège”.

Aan tafel waren we bezig over de verschillende beestjes die je hier tegenkomt in je kamer en of je die moest doden of niet. Zuster Marie-Louise vertelde dan dat zuster Cecilia geen enkel beestje kon pijn doen. Ze is ooit zelfs met een vlieg op haar bord naar buiten gewandeld om dar de vlieg los te laten. Of zoals Marianne dan beamde: “zuster Cecilia doet geen vlieg kwaad.”

Bijna overslapen vandaag. Dat is de eerste keer dat ik doorslaap tot 6u50! Na het ontbijt help ik Leen met het inscannen van documenten. Als ik bij Papy kom, is hij opnieuw druk bezig. Ik help hem waar ik kan. Hij heeft plakband nodig en dus ga ik plakband in mijn kamer halen. Als Papy naar Medecine Interne is, neem ik ook de telefoon op met: “Hallo, avec le secretaire de Papy”. Meestal begint men dan aan de andere kant van de lijn te lachen “Ah Winke, donne moi une fois Papy.” Maar 1 keer als men van de bloc opératoire belt, krijg ik een vrij boos antwoord “Comment? Papy n’ a pas de secrétaire! Tu es qui donc?” Meestal kan ik hen ook al verder helpen want vaak gaat het over de transfert van een patiënt van een dienst naar een andere en daarvoor hebben we gisteren het formulier afgewerkt om dit zeer snel te kunnen doen. Maar af en toe schrijf ik de boodschap ook op en geef het dan aan Papy als hij terug is. Het is al 11u vooraleer we verder kunnen werken aan het ontwerp van de databank Paie.

Om 12u20 naar het klooster voor het middageten. Ik zie scheel van het nadenken, of zou het van de honger zijn? We eten rosbief met patatjes en bananen en als dessert verse papaya en ananas (Ananas…. Tututedudu… de muppets in ons steken hun kopje op)

Deze namiddag opleiding Excel van 13u30-16u. Net als ik op het punt sta, naar de bibliotheek te vertrekken, staat er een naaister aan de deur die onze maten komt opmeten. Joepie, dan krijgen we op het einde van de week een op maat gemaakt Congolees pakje. Ik kijk er al naar uit. Ik spurt dan naar de bibliotheek, maar besef opeens dat ik de beamer vergeten ben, dus spurtje terug. Als ik net op tijd aan de bibliotheek ben, blijkt die nog op slot te zijn, hoewel Papy gezegd had dat hij naar daar zou komen. Dus spurt ik naar de bureau van Papy. Hij staat inderdaad op het punt te vertrekken. We wandelen samen naar de bibliotheek, maar als ik daar aankom, merk ik dat hij de laptop niet bij heeft, dus spurt ik nog maar eens terug naar zijn bureau. Onderweg kom ik Eulalie tegen die de opleiding komt volgen. Ondertussen is het 13u45 als alles in orde is en wauw, van de 10 personen die op de lijst staan, zijn er al 2 aanwezig. Ik zet Eulalie en Grégoire dus al aan het werk. Tegen 14u30 zit er 5 man en begin ik dus met de les. Het lukt met moeite om hen formules en functies uit te leggen, dus percentageberekening laat ik vandaag maar even achterwege. Nog een eenvoudige grafiek maken en wat wijzigen en leren filteren in een lange lijst en het is 16u. Ik ruim het lokaal op en wil afsluiten, maar vind nergens de sleutel. Dus nog eens 2x over en weer naar Papy hiervoor. Hij wil dan graag nog wat verder werken aan de Access-databank Paie ivm de lonen, maar ik heb er even genoeg van voor vandaag. Ik weet wel dat we eigenlijk al veel gerealiseerd hebben de voorbije week, maar de Congolese mentaliteit van slecht organiseren en overal te laat komen, hangt me vandaag even mijn keel uit. Maar het is vandaag ook ontzettend warm, dus dat speelt wellicht ook mee.

Terug in het klooster, besluiten we samen met zuster Cecilia een wandeling te doen in de cité. Onderweg probeer ik te filmen door mijn fototoestel op mijn rug te houden. Benieuwd of dat filmpje op iets trekt. We wandelen tot aan Cherima en drinken daar een glaasje. De hutjes zijn precies druk bezet. Op de terugweg zien we een jongen die zelf een speelgoed auto in elkaar geknutseld heeft. We nemen een foto maar worden daar dadelijk door een voorbijganger over aangesproken. Waarom is men hier toch zo wantrouwig tov foto’s? Ik wandel achteraan samen met zuster Cecilia en praat met haar over de toekomst van de federatie. Het is al donker als we aan het klooster zijn en Michel tegen het lijf lopen.

Een nieuwe werkweek

Vandaag doet Dr Makiadi de mis bij de zusters en zit hij ’s morgens mee aan de ontbijttafel. Blijkbaar is het probleem met uitbetaling van de lonen even van de baan. Na het ontbijt vergaderen we met de Lumos-groep want prof. De Wever heeft een afspraak met Dr Makiadi om 8u en wil nog even de te bespreken punten overlopen. De vergadering duurt langer dan verwacht en het is al na 8u als ik met prof. De Wever naar het ziekenhuis wandel. We komen als eerste Eulalie tegen en ik kaart het probleem van de lesuren aan. Zij vindt het goed als we deze week de opleidingen laten doorgaan van 13u30-16u. Dan ga ik naar Papy zijn bureau maar hij is druk bezig met Michel, dus zet ik me even in de zeteltjes aan de kant en werk verder aan foto’s voor op de website.

Opeens bedenk ik dat ik nog wat afgeprinte versies van mijn oefenbestand Word nodig heb voor de opleiding Word, dus vraag ik de sleutel van de bibliotheek en ga daar de nodige bestanden afdrukken. Als ik terugkeer naar Papy, voel ik opeens iets in mijn nek. Er zit een glibberig beestje dat er niet dadelijk af wil. Ik hoop dat dit geen bloedzuiger was. Ook kom ik Dally tegen. Zijn fototoestel werkt niet meer en hij vraagt of ik hem kan helpen. Er komen strepen voor op de foto en tja, daar kan ik ook niet veel aan doen. Terug bij Papy, toon ik de oplossing van het Excel-bestand Caisse waar we vrijdag mee bezig waren. Papy wordt echter voortdurend bestookt met vragen. Als hij even zijn PC niet nodig heeft, werk ik ook het Access formulier af voor de Transferts. Van zodra Papy er terug is, testen we het en doen nog wat aanpassingen. Vervelend is wel dat het Access bestand om de haverklap crasht omdat de ODBC-connectie uitvalt als er teveel mensen gelijktijdig op de SQL-databank aan het werken zijn.

Dan toon ik de website waar ik zaterdagnacht aan gewerkt heb. Papy is heel geïnteresseerd en geeft me de nodige info, zoals jours de consultation, opdeling services, … Voor ik het besef is het al kwart over twaalf en dus de hoogste tijd voor het middageten bij de zusters. We eten stoofvlees met patatjes en mangomoes en als dessert verse papaya. Heerlijk!

Na de middag werken we de planning uit voor de opleidingen van deze week: 1x Excel, 2x Word en 1x Powerpoint. Maar ook nu heeft Papy het druk, en dus werk ik tussendoor verder aan de website. Michel komt even binnen wandelen. Zijn laptop werkt niet meer goed en hij vraagt of ik er niet voor kan zorgen dat Jan Leemans tijdens de volgende missie een nieuwe voor hem meebrengt. Liefst een kleiner model dan hij nu heeft. Ik vind het altijd vervelend als ze zo'n vragen beginnen stellen. Ook Simon had me die vraag vorige week gesteld. Maar we kunnen toch geen handeltje in laptops beginnen opzetten!

Als Papy even tijd heeft, maken we een extra Front End in Access die aan de SQL-databank gekoppeld is om te installeren bij de bureau de mouvements en daarbij maken we een extra account aan die enkel leestoegang heeft in de SQL-databank. Om half 5 begint Papy een heel verhaal over een extra verbetering aan de logiciel GEST, maar ik heb met de anderen afgesproken in het klooster dus we besluiten daar morgen aan te beginnen. Op weg naar het klooster zie ik de bouwvakkers bezig om electriciteitsdraden op te hangen.

Zuster Cecilia neemt ons mee en we bezoeken de basiliek en de andere gebouwen van de missie. Een leuke wandeling en het is al donker als we terugkeren naar het klooster. 

Dan skypen met het thuisfront en nu begin ik het toch lastig te krijgen dat ik niemand kan knuffelen. Na het avondmaal, help ik zuster Maria met het starten van een DVD en zuster Cecilia met het afdrukken van een Excel bestand. Dan kijken we allemaal samen naar foto’s uit Vietnam. Zuster Maria is na 44 jaar terug gekeerd naar haar geboorteland en heeft daar een maand rondgetrokken met Paul. Mooie foto's, maar de living is verduisterd en sommigen hebben het moeilijk om hun ogen open te houden. Om half tien is de voorstelling gedaan en werk ik buiten aan mijn blogberichtje. Als laatste sluit ik de deur, zet alle PC's uit en kruip onder mijn muskietennet.

Zongo

Na het ontbijt maken we een picknick klaar. Om 9u30 is Complet er en vertrekken we naar Zongo. Prof. De Wever gaat niet mee want voelt zich niet zo lekker. We stoppen eerst aan de markt van Kisantu om panjes te kopen voor Leen, Lien en Evelien en brood en sardientjes te kopen voor Complet zodat hij ook picknick heeft. Je zou hier overal wel foto’s willen nemen, maar we weten al dat dat geen goed idee is om dat men dan geld begint te vragen. Dus enkel tussen de kraampjes durf ik hier en daar een fotootje trekken. Er is zoveel te beleven. Zo zien we oneindig veel kraampjes met mooie panjes, potten, pannen, en ook veel rommel. Ook heel wat kraampjes met eten, o.a. een kraampje waar een geit geslacht wordt en een andere geit die aan een koordje ernaast zijn beurt afwacht.

De route naar Zongo duurt 2 uur en verloopt over een verharde aarden weg waarbij we goed door elkaar geschud worden. Marianne zit voorin want zij heeft het beste fototoestel. Als we er bijna zijn, moeten we stoppen aan een slagboom. Complet toont een papier en een pasje en we mogen doorrijden. Dan een weg die steil naar de rivier afdaalt en over een brug waarbij aan het einde opnieuw een slagboom staat. Ze hebben gezien dat ik foto’s nam aan het begin van de brug en er begint een hevige discussie tussen de persoon van NS en Complet. Ik moet mijn foto’s wissen. Uiteindelijk wordt er gebeld met de hoofdcommissaris maar omdat Complet hem kent, mogen we toch doorrijden zonder te betalen.

We eten eerst onze picknick op onder een pagode en beginnen dan aan de wandeling naar de watervallen. Ik was hier vorig jaar ook, maar dan tijdens het droog seizoen. Nu tijdens het regenseizoen is de waterval nog indrukwekkender! Op de plaatsen waar we vorig jaar over de keien tot aan het water liepen, is er nu ook overal water. Als we bovenaan op het uitkijkpunt aankomen, kunnen we gewoon niet blijven recht staan, want we worden door het water omver geblazen. Als waterkiekens dalen we de helling terug af om zo ook de waterval van onder te bekijken. Indrukwekkend!

We passeren nog even langs het openluchtzwembad waar 2 Congolese kinderen een duik aan het nemen zijn en drinken dan een glaasje aan de bar. Ook Complet tracteren we op een pintje. Er staan daar 2 kinderbromfietskes en Marianne en ik proberen een raceke te doen. Maar van racen komt niet veel in huis want mijn benen zijn daarvoor te lang. Als we willen vertrekken, komen er een paar Congolezen of ze mee kunnen rijden tot Kisantu, maar we weten dat de zusters dit liever niet hebben.

Onderweg stoppen we aan een dorpje met een centre de santé. We krijgen een rondleiding van de plaatselijke verantwoordelijke en hebben veel bekijks van alle dorpsbewoners. 

Als we terug buiten komen, delen we ballonnen uit aan de kinderen.

Om 17u zijn we terug bij de zusters en neem ik dadelijk een douche want we zitten onder het zand vanwege de stoffige weg. Mijn blogberichtje schrijven en foto's uploaden. Als avondeten krijgen we hespenrolletjes met kaassaus en het smaakt heerlijk. De zusters willen graag onze foto's van het weekend zien, dus installeer ik laptop en beamer in de living en kijken we naar elkaars foto's. Vooral het filmpje aan de waterval waar we werkelijk een douche krijgen, is hilarisch. Tijdens de voorstelling, krijg ik 2 skypverzoeken. Dus na de voorstelling skypen en het is alweer 22u30. Mbasi Kaka.

Mbanza Ngungu

’s Nachts bliksem en hevige stortregens en hoewel we vandaag mogen uitslapen tot 8u, ben ik toch weer wakker om 6u. Dus besluit ik al aan de “Qui-est-qui” te beginnen werken. Om 7u hoor ik de gezangen van de zusters en als ik door mijn raam kijk, zie ik ook al heel wat beweging buiten.

zicht vanuit mijn kamer

Tijdens het ontbijt praten we met priester dokter Entweba over de verdere ontwikkeling van Congo. Volgens hem zou men best meer werken met gas om zo de bossen te sparen. Na het ontbijt maken we ons klaar om naar Mbanza Gungu te vertrekken. 

Om 10u45 komt Monsieur Soleil ons ophalen met een luxebusje. We rijden eerst naar de Jardin Botanique. Daar lopen we even rond in het museum en bekijken dan enkele serres met inheemse planten. Iets verderop zien we een krokodil, het hok waar een boa zou moeten zitten en een aap. Als we naar de Inkisi-rivier wandelen zien we plots op de weg een kleine ambitieuze slang die een kikker probeert op te eten. 

En dan begint het plots te stortregenen en hollen we naar het paviljoen. Daar schuilen we totdat het busje ons daar komt oppikken en ons naar Mbanza Ngungu brengt. Ook onderweg valt de regen met bakken uit de lucht. We stoppen even om mango’s te kopen en bezoeken een katholiek centrum.

Monsieur Soleil ontvangt ons met open armen in zijn huis. Madame Soleil heeft heerlijk voor ons gekookt. Dan wandelen we samen naar de universiteit. Monsieur Soleil blijkt de tweede belangrijkste persoon te zijn van de universiteit en leidt ons fier rond. We verstoren zo wel enkele lessen en hebben veel bekijks bij de studenten. Het gebouw werd gebouwd door Belgen en ziet er nog vrij goed uit. We wandelen ook langs Home Etudiants maar dat is vrij vervallen. Terug aangekomen bij het huis van Monsieur Soleil krijgen we verse mango's. Eerst smossen en dan flossen. Vervolgens rijden we met het busje terug het centrum in en bezoeken het ziekenhuis van Mbanza Ngungu. De directeur-medecin staat ons op te wachten en geeft ons een rondleiding door zijn ziekenhuis. We krijgen werkelijk alles te zien (als we willen zelfs la morgue, maar daar passen we toch voor). We hebben de indruk dat het zeer goed georganiseerd is, maar er zijn duidelijk minder patiënten dan in Kisantu en minder materiaal voor handen. Zo heeft men nog haast geen computers. Ook de radiologie gebeurt nog op de oude manier. We nemen nog een groepsfoto voor het gebouw.

Dan keren we terug naar het huis van Monsieur Soleil en krijgen we een glas wijn. We delen de cadeaus uit die we meegebracht hebben, o.a. een gezelschapspel Qui-est-ce” voor de kinderen. Zij hebben mooie namen: Harmony, Bienheureux, Briljant, Splendid. De jongste is 6 en ik geef hem ook enkele ballonnen waar hij heel blij mee is.

Het is al donker als we terug naar Kisantu rijden en etenstijd als we bij de zusters toekomen. Prof. De Wever heeft blijkbaar ook een drukke dag achter de rug. Na het avondeten skypen. De opdracht vandaag "Als de kat van huis is, dansen de muizen op tafel" en dus dansen de meisjes voor de camera. Nog wat keuvelen op de binnenkoer en hup onder het muskietennet.

Ik ruik, ik ruik, wat jij niet ruikt

Mijn reukorgaan krijgt hier ook wel nieuwe impulsen. Zo is er de geur van eten terwijl ik lesgeef want het computerleslokaal ligt in de privékliniek en het is hier de gewoonte dat de familie voor de patiënt zorgt en dus ook eten maakt. Er wordt dus gekookt op de binnenkoer en aangezien ik zo laat lesgeef, is men dan al volop aan het eten.

Ook is er de lijfgeur die toch anders is dan bij ons. Er zijn er wel die aftershave opdoen, zoals Jean-Prosper vandaag. Best aangenaam als hij passeerde in de bureau van Papy. Ook moet ik toegeven dat ik tegen het einde van de les mezelf begin te rieken en dus blij ben dat ik me daarna kan verfrissen. Maar dan doe ik ook altijd wel muggenlotion op en die chemische geur is nu ook niet echt denderend.

Er is ook de geur van de pruiken die de vrouwen dragen. Aangezien ik om hen te helpen aan de PC over hun schouder meekijk, zit ik dus bijna letterlijk in hun pruik en er zijn er die zo stinken, dat ik er bijna van flauw val.

De zusters bakken ’s avonds vaak brood voor de volgende dag en de geur van vers gebakken brood is heerlijk.

En dan is er de geur van afval die naast de straten ligt en de geur van brandjes die hier en daar aangestoken worden om afval te verbranden. Of de geur van uitlaatgassen als je achter een busje van bedenkelijke makelij rijdt.

foto van Marianne Fontaine

Vandaag verliep toch weer wat anders dan gepland.‘s Morgens maak ik een lijstje van alle zaken die nog moeten gebeuren zodat we een planning voor volgende week kunnen opmaken. Vanavond is er namelijk een vergadering gepland met Dr Makiadi, Michel en Eulalie. Als ik alles opschrijf, bedenk ik dat dit wellicht teveel is om op 1 week rond te krijgen. Er zijn immers na vandaag nog 4 groepen die opleiding willen, dus 4 halve dagen opleiding geven, dan blijven er nog maar 3,5 dagen over (met vandaag meegeteld) om de andere zaken te doen:

• Databank Caisse afwerken mbv AccessVBA
• Databank Logistiques aanmaken
• Databank Pointages aanmaken
•  Excel-bestand voor la Caisse afwerken
• Website starten voor een Qui-est-qui
• Opleiding geven aan Papy ivm VBA

Eigenlijk heb ik voor alleen het laatste puntje al 3 dagen nodig.

Aangezien de vergadering gepland staat na de opleiding van Marianne en Lien, dus rond 16u, zal ik er niet bij kunnen zijn omdat ik dan opleiding aan het geven ben. Gisteren hebben we daarom de afspraak gemaakt dat ik mijn puntjes op papier zou zetten en zou doorgeven aan de anderen. Maar terwijl ik zo alles aan het opschrijven ben, denk ik dat het toch beter is dat ik bij de vergadering aanwezig kan zijn. Ik stel dit dus ook aan de ontbijttafel en prof. De Wever zal navragen aan Dr Makiadi wanneer het past.

Deze voormiddag help ik eerst Evelien met het recto verso afdrukken van la feuille d’observations. Om 8u ben ik bij Papy, maar hij is nog bezig. En hij vraagt of ik voor hem bij de zusters bepaalde papieren kan inscannen. Taak volbracht en ik keer terug naar Papy, maar blijkt dan dat de internetconnectie in het ziekenhuis niet functioneert en hij moet die documenten dringend doorsturen naar Matadi, want Dr Makiadi en Michel zijn daar voor een belangrijke vergadering met het BTC. Dus terug naar het klooster om daar de mail te versturen. Ondertussen toon ik Papy ook eens hoe ons intranet werkt en wat ik bedoel met een “Qui-est-qui”. Hij is enorm geïnteresseerd. Daarna werken we verder aan de macro in het Excelbestand van la Caisse. Ondertussen besef ik ook dat de evaluatievergadering met Dr Makiadi, Michel en Eulalie niet zal doorgaan vandaag aangezien zij naar Matadi zijn.

In de namiddag help ik eerst Lien en Marianne met het klaarzetten van de beamer want zij geven elk een presentatie aan de verpleegkundigen. Daarna werk ik met Papy al verder aan een Access-formulier totdat het tijd is om naar de bibliotheek te gaan om Excel opleiding te geven. Vandaag een groep van bekende gezichten want zij hebben vorig jaar al opleiding gevolgd. David, Fabrice en Charlene zijn de flinke leerlingen van de dag, Dally en Enoch de speelvogels en Aimee help Dady en Gerome waar ze kan. Tijdens de les komt Papy mijn stick terugbrengen waar hij de foto's van alle werknemers van het ziekenhuis op geplaatst heeft, zodat ik dit weekend al aan de "Qui-est-qui"-site kan werken. Hij vraagt ook of ik zaterdag en zondag kom werken, maar alvast voor zaterdag hebben we al andere plannen. Zondag misschien, alhoewel we dan moeten opletten dat we de aalmoezenier niet tegen het lijf lopen. :-) Op het einde van de les komt Delphin de sleutel ophalen en terwijl we afsluiten, hoor ik de lach van Evelien. Zij zit samen met Leen en Ivo op het terras van de zusters. Ik berg eerst laptop en beamer op en ga dan ook naar het terras en geniet mee van een mooie zonsondergang. 

Tijdens het avondeten is er de truc met de mosterdpot. Na de afwas even skypen met het thuisfront. Ze hebben filmavond en hapjes op het menu staan. Dan naar de binnentuin voor onze dagelijkse vergadering. Daarbij bespreken we ook wat we dit weekend gaan doen. Evelien heeft geregeld dat een kennis van haar man ons morgen komt oppikken en naar Mbanza Ngungu brengt. Zondag beslissen we de watervallen van Zongo te gaan bezoeken. Nog even mezelf folteren onder een ijskoude douche, want ik geraak niet afgekoeld vandaag en dan bedje in.

Rain, rain, go away, go away

Een woelige nacht want 3 keer naar het toilet gespurt voor een “goede gang van zaken”. Ik word dan ook pas wakker om 6u en heb niet veel zin om op te staan. Na een half uurtje soezen, verschijn ik toch op tijd aan het ontbijt. Prof. De Wever moet om 7u30 een lezing geven over thorax drainage en is dus snel de deur uit. Leen en Evelien vragen of ik hen eerst even kan helpen met het afdrukken van enkele documenten. Terwijl we ons installeren in de TV-ruimte van de zusters, komt Ivo terug binnen. Blijkbaar is er niets voor handen, hoewel Dr Lewo toch beloofd had om voor een laptop en beamer te zorgen. Gelukkig heb ik de sleutel van de bibliotheek nog en dus ga ik met prof De Wever mee om het nodige materiaal te installeren.

De lezing voor de artsen gaat door in een zaal in de verpleegsterschool omdat er zoveel arts-assistenten zijn dat er in het ziekenhuis geen enkele zaal is die groot genoeg is. Als we toekomen, is men bezig met het evalueren van een arts-assistent. Vooraan zitten op een rij een 8-tal artsen. De arts-assistent zit op een stoeltje en daarachter een vijftig tal andere studenten geneeskunde. We proberen stilletjes binnen te komen en gaan achteraan op een bank zitten. We proberen zo na te gaan hoe we best opstelling van laptop en beamer doen en besluiten dat we een langere verlengkabel nodig hebben. Dan komt Papy binnen en gaat een lange verlengkabel zoeken. Papy gaat dan terug naar het ziekenhuis en ik help prof. De Wever met alles op te stellen, beloof om om 9u15 terug te keren om alles te helpen afbreken en ga naar het klooster om Leen en Evelien te helpen. Daar is net een kunstenaar op bezoek die schilderijen verkoopt en Leen en Evelien staan op het punt van eentje te kopen. Dat lijkt me ook tof.

Terwijl ik met Leen en Evelien de Excel bestanden bekijk, begint het te gieten. Ik wacht tot het een beetje geminderd is en loop dan met een extra regenjas naar de verpleegschool. Lien is de lezing aan het meevolgen. Prof. De Wever is nog bezig met de nabespreking, maar hij heeft de presentatie niet meer nodig, dus ruim ik alvast op en loop dan door de gietende regen eerst naar de bibliotheek om papier te halen voor Leen en Evelien en dan terug naar het klooster om de beamer op te bergen. Dan opnieuw door de gietende regen naar Papy. Het valt me op dat ik de enige ben die de regen trotseert en het wegje van het klooster naar het ziekenhuis is een riviertje geworden.

Met Papy werk ik aan enkele Excel-bestanden. Ik toon hem o.a. wat ik gisteren aan Christian uitgelegd heb, maar ook hoe hij gegevensvalidatie in Excel kan doen en hoe de functies RECHERCHEV en EQUIV werken. Opeens begint het te bliksemen en bedenk ik dat bij de zusters de PC’s nog aanstaan. Papy probeert hen telefonisch te bereiken, maar er neemt niemand op. Dus loop ik opnieuw door het hondenweer naar het klooster. Daar blijkt alles toch al uitgetrokken te zijn en dus lopen we nog maar eens terug. Ik ben ondertussen toch al druipnat.

Papy toont me een rapport dat dagelijks gemaakt wordt op basis van 2 lijsten die men exporteert vanuit de patientendossier-toepassing. Een ideaal voorbeeld van iets wat men mbv macro’s kan automatiseren en dus toon ik Papy enkele eenvoudige zaken van VBA in Excel.

’s Middags heb ik niet veel honger en bij het dessert vis ik speciaal naar de stukjes banaan. Daarna probeer ik de printer van de zusters te herstellen. In de kamer naast de TV-ruimte zit een naaister en het lijkt me leuk voor Lien om hiervan een foto te nemen. Maar achteraf blijkt ze bewogen te zijn... jammer

Ik wandel samen met Marianne terug naar het ziekenhuis en we komen een paar loslopende geiten tegen. Als ik bij Papy kom, zit Michel op mijn stoel en ze zijn samen aan het werken aan een belangrijk rapport. Dus Michel vraagt me even te wachten. Maar dat even blijkt een uur te zijn. Net als ik beslis om naar de bibliotheek te gaan omdat mijn les gaat beginnen, zijn ze klaar. Tant pis, tijd voor de les. Eigenlijk heb ik er vandaag niet zoveel zin in. Het is dezelfde groep als gisteren en die waren echt niet gemotiveerd. Sommigen bleven vaak met de armen gekruist zitten terwijl ik uitleg gaf, ipv mee te doen en dan moest ik echt zeggen "Tu dois prendre la souris, parce que ça ne va pas automatiquement!" Ze komen ook weer druppelsgewijs binnen vallen en er zjn 3 nieuwe personen bij. Zij die er gisteren waren, geef ik een brief die ze moeten intypen in Word en met de nieuwelingen toon ik even hoe ze een folder moeten maken in "l'Explorateur Windows". Tegen 16u heeft iedereen de brief ingetypt en kunnen we echt aan de les Word beginnen. Om 17u20 dezelfde discussie als gisteren met dat verschil dat er nu 3 van wacht zijn en dus de les verlaten. Ik geef hen een evaluatieformulier mee en doe met de anderen nog verder tot 18u. Lokaal opruimen, stekkers uit trekken en het is weer donker tegen dat ik in het klooster toekom. Lien en Marianne komen net terug van een kleine wandeling en ik vind het leuk dat Marianne me op foto toont wat ik gemist heb. 

Even skypen met het thuisfront en 2 vliegen in 1 klap want mama en papa zijn ook in Bertem. Leuk om iedereen te zien. Als avondeten krijgen we spaghetti en het smaakt me totdat de anderen beginnen vertellen over reanmaties en lijken. Vandaag niet afdrogen, maar help ik bij het vullen van de water flessen en wegzetten in de kasten. Dan vraagt zuster Maria of ik eens kan kijken naar het Excel-bestand dat zij gebruiken als kasboek. Er zit daar een macro in die niet meer werkt zoals het hoort. Maar ik ben vrij moe en plaats het bestand op mijn stick zodat ik er morgen naar kan kijken.

Nog even samen de dag overlopen en bijbabbelen. Ik vertel o.a. dat er vrouwen in mijn les vaak op hun hoofd kloppen als ze iets mis gedaan hebben, maar dat blijkt daar niet mee te maken te hebben, maar met het feit dat hun pruik zo jeukt. Zuster Cecilia wil gaan slapen en ik beloff als laatste op te blijven om dan de internetconnectie af te zetten. Bonne nuit.

Ik hoor, ik hoor, wat jij niet hoort

’s Morgens word ik wakker en merk ik dat ik ’s nachts mijn oordopjes verloren ben. Ik hoor de voetstappen van de wacht die langs mijn kamer loopt, afgewisseld met het gefluit van vogels en een voorbijganger die iets roept. Hoewel het nog maar 5u is, besluit ik toch op te staan, om op te zoeken op internet hoe je een domein kan kopen in Congo om een website te maken voor het ziekenhuis. Maar er is nog geen internetconnectie en dus werk ik verder aan enkele presentaties.

Om 5u45 hoor ik de klokken van de kerk luiden. Iets later een fabrieksirene in de verte. Om 6u30 begint de mis in de kapel en hoor ik de gezangen van de zusters. Ook hoor ik een elektrische tandenborstel, dus Lien is ook wakker. Ik besluit me ook te wassen en aan te kleden, zodat ik vandaag op tijd aan het ontbijt ben. Als de bel geluid wordt om 7u ben ik al op de binnenkoer. Op tijd dus.

Tijdens het ontbijt, om 7u15 horen we het eerste belsignaal van het ziekenhuis dat aangeeft dat het bijna tijd is om aan de werkdag te beginnen. Om 7u30 horen we dan de eigenlijke sirene die aangeeft dat de werkdag echt begonnen is.

Na het ontbijt, wil ik even met de meisjes skypen, want gisterenavond waren ze naar de zwemles en was het niet gelukt. Maar er is nog steeds geen internetconnectie, dus vraag ik de sleutel van de bureau aan zuster Wivine. Maar tegen de tijd dat er internet is, moet ik alweer naar het ziekenhuis, want afspraak met Papy om 8u. Skypen zal dus voor vanavond zijn.

Papy toont me een aantal Excel-bestanden die gebruikt worden aan de kassa en hij wil deze verwerken in een Access databank. Ik vind het een goed idee want zo kunnen we dadelijk inoefenen wat ik hem gisteren uitgelegd heb. We maken de tabellen en leggen relaties, maar dan is het 9u15 en gisteren in de opleiding heeft Christian Pululu van het labo een vraag gesteld ivm een lijst die hij geregeld naar het IMT in Antwerpen moet sturen. Ik had beloofd rond 9u langs te gaan. Als ik voorbij apotheek wandel, zie ik dat er heel wat volk aan het labo staat te wachten. Blijkbaar zijn dit allemaal vrijwillige bloeddonoren. Ik kom Joel tegen en hij gaat Christian halen. Terwijl Christian zijn laptop uit zijn rugzak haalt en op een labobank legt, stoot hij per ongeluk 3 tubes om. Uit reflex zet ik die dadelijk recht en we bekijken dan zijn vraag ivm Excel. Hij toont me het rapport dat hij naar IMT stuurt en ik toon hem dat hij dit kan doen met “Affichage Personalisé”. Ook Joel komt erbij zitten en noteert alles wat ik uitleg. Na een klein uurtje zijn alle vragen beantwoord. Pas als ik het labo terug uit wandel, bedenk ik plots dat het misschien niet zo’n goed idee was om die tubes met blote handen recht te zetten.

Met Papy werk ik de databank CAISSE verder uit m.b.v. een formulier met heel wat comboboxen. Ook maken we een soort waterval-opzoekscherm en dat vindt hij fantastisch. Maar dus komen er ook al de eerste regels VBA-code aan te pas. Om 12u komt Michel vragen dat Papy mee komt naar een vergadering en keer ik terug naar het klooster voor het middageten: rosbief met bloemkool (die Marianne als cadeau meegebracht heeft uit België).

Na het middageten besluit ik even een dutje te doen, maar na een half uur word ik wakker van gebroebel in mijn buik. Als ik mijn ogen opendoe, zie ik vanuit mijn ooghoeken precies iets bewegen. Het blijkt een gekko te zijn die over het plafond kruipt. Omwille van het gebroebel en een toilet in de buurt besluit ik nog even in het klooster te blijven en bekijk mijn mailbox van het werk. Deze keer gaat het wel vrij vlot, wellicht omdat de anderen al in het ziekenhuis zijn. Om 14u30 ga ik naar Papy, maar hij is bezig en geeft me de sleutel van de bibliotheek. Ik werk daar nog wat aan een presentatie en bereid de les voor. Vandaag heb ik een groep die vorig jaar nog geen opleiding kregen omdat ze toen nog niet in dienst waren. Zij krijgen vandaag Windows en morgen Word. Om 15u komt de eerste deelnemer binnen en om 15u15 heb ik er al 4 van de 9. Ik toon hen al enkele eenvoudige zaken en om 15u30 begin ik echt met de les: bouton de démarrage, barre des tâches, organiser les fenêtres, … En net als ik aan “l’explorateur Windows” wil beginnen, komen er nog 2 deelnemers binnen. We zijn ondertussen 16u. Bibiche en Christelle zijn snel mee met wat ik toon, maar de andere 4 moet ik vaak gaan helpen. Om 17u20 begint er opeens een discussie. Blijkt dat Fanny eigenlijk van wacht is en dus om 17u moet beginnen werken. Ze vraagt dan ook of ze de les mag verlaten. Daarop beginnen de anderen te discussiëren dat 18u wel erg laat is. Vooral Christelle vindt dat je na een dag werken ook te moe bent om nog zo’n opleiding te volgen. Ik zou graag nog enkele oefeningen doen ivm “Couper et coller des fichiers” zodat ik zeker ben dat ze het zelf ook kunnen, maar beloof iets vroeger te stoppen. Dus om 17u50 stop ik de les. Dan vraag Christelle of ik al afsluit, want dat ze graag nog even haar  Facebook wil bekijken, dus uiteindelijk is het toch na 18u als ik het lokaal afsluit. Geen Delphin te bespeuren, ook in het ziekenhuis kan ik hem niet vinden, dus neem ik de sleutel mee. Onderweg kom ik een jonge mama, oma en een jongetje tegen. Omdat ze "Bonjour mama" zeggen, vraag ik even hoe oud het jongetje is. Hij is 1,5 jaar en de oma vraagt ook dadelijk wat geld. Dat heb ik niet bij en ook niet van plan te geven, maar een stylo heb ik wel.

Als ik terug in het klooster kom, zijn Lien en Marianne er niet. Blijkt dat zij mee zijn met zuster Cecilia naar het weeshuis van Moeder Theresa. Ze komen terug met leuke foto's en ik heb zo spijt dat ik er niet bij kon zijn.

foto van Lien Vanrijkel

Voor het avondeten nog even skypen met de meisjes, ttz eerst enkel met Lien en Lore, want Piet is Lotte gaan halen die bij Noor gaan spelen is.  Ze hebben vandaag pedagogische studiedag gehad en vertellen wat ze gedaan hebben. Blijkbaar hondenweer in België en dat terwijl wij vandaag een dag vol zon hadden met 35°C tot gevolg. Dan komen ook Piet en Lotte binnen en vertelt Lotte over haar duikprestaties in de zwemles van gisteren.

Het avondeten bestaat uit hutsepot van vlees, puree en tomaten en als dessert heerlijke chocoladepudding. Na de afwas houden we vergadering waarin iedereen zijn dag kan overlopen. Af en toe toeten mijn oren want ik versta niet alles wat er gezegd wordt en leer ook heel wat medische termen bij. Tijdens het gesprek komt er opeens naast zuster Wivine een wandelende tak voorbij: zeer elegant eigenlijk en we dopen haar Fabienne. Ook een zwarte reuzevlinder komt voorbij gevlogen, maar zo snel dat ik geen tijd heb om mijn fototoestel te nemen. 

Opeens moet prof. De Wever door voor een vergadering met dokter Vita. Evelien gaat skypen en Marianne slapen. Lien toont me haar foto's van de lachende kindjes, maar als ze ook de foto's van wondzorg begint te tonen, vlucht ik weg. Tijd voor mijn blog en eens echt op tijd bed in vandaag.

Back to basics

Om half 6 word ik wakker, maar draai ik me nog even om. Om 6u voel ik wat gebroebel in de buik en spurt ik naar het toilet. Gelukkig is het toilet niet ver, maar vervelend is wel dat de deur niet toe kan en dat het toilet los staat, d.w.z. als je op één bil gaat zitten, schommelt het toilet naar die kant en val je er bijna af. Het toiletpapier is roze, maar lijkt wel schuurpapier. Tiens, iets verkeerd gegeten gisteren of zou het van de olifantendrank zijn? 

Ik besluit een douchke te pakken. Deze keer heb ik geen sanitair op de kamer, maar is er één douche voor iedereen die in de kelder slaapt. Het is dan wel ook een echte douche, ik bedoel met douchekop en niet zoals vorig jaar enkel een tuinslang. Maar er komt evenzeer enkel koud water uit. Dit geraak ik nooit gewoon! Na de douche voel ik me al beter en begin al wat te werken in mijn kamer (handleiding lezen ivm de softwaretoepassing van patiëntendossiers + presentaties afwerken voor de opleidingen). Heb ik al verteld hoe mijn kamer eruitziet? Ze doet me denken aan mijn kamer op internaat vroeger, maar dan nog wat kleiner. Eigenlijk is er alles wat ik nodig heb, maar net iets te klein: een bed waar ik mijn valies achter geplaatst heb met een deken op zodat mijn voeten niet uit bed steken, een kast waar veel op ligt omdat ik er niet alles in krijg en een bureautje, net groot genoeg om mijn laptop op te plaatsen, maar dus geen plaats meer voor kaft of boeken, een plafond dat net 10cm boven mijn hoofd hangt en waar ik dus al een paar keer tegen zat met mijn armen als ik een T-shirt uit trek. Ik voel me net sneeuwwitje.

  

Omdat ik zo aan het werken ben, verlies ik het uur uit het oog en is het al 7u15 vooraleer ik aan de ontbijttafel verschijn. Aiai, slechte punten bij de zusters. Joost zit tegenover mij en ik vertel hem dat ik door zijn drank van olifanten gedroomd heb. Hij vertelt dan dat hij van plan is een gehandicapt Congolees kind te adopteren, Mariano, maar dat dit niet zo eenvoudig is omdat hij alleenstaand is en er sowieso een moeilijke procedure bestaat in Duitsland voor het adopteren van kinderen. Ik hoop voor hem dat het toch zal lukken en vindt het enorm dat hij zoiets wil doen.

Om 8u heb ik afgesproken bij Papy en begin ik hem opleiding te geven over relationele databanken en de daarbij horende normalisatieregels. Het verloopt eigenlijk vrij vlot en we maken zelfs een kleine databank in Access met tabellen en formulieren. Hij wil dan starten met hetzelfde te doen voor een databank “Pointages”, maar het is ondertussen 11u30 en ik wil nog enkele zaken in orde brengen voor de eerste opleiding deze namiddag (PC’s in de bibliotheek herorganiseren, oefening aanmaken ivm draaitabellen, …) Hij exporteert daarom een lijst met alle medicatie die de afgelopen 2 maanden uitgegeven werd door de pharmacie. Dat is inderdaad een leuke lijst om een draaitabel mee te maken. Ondertussen is het 12u15 en dus haast ik me naar het klooster voor het middageten.

Na het middageten probeer ik opnieuw een bijlage uit de e-mail van Geraldine Jacqmain te openen voor prof De Wever, maar dat verloopt weer ontzettend traag en zonder succes. Het lukt me wel de mail door te sturen naar mezelf en Papy, dus besluit ik om het vanavond nog eens te proberen als iedereen gaan slapen is, want dat is het probleem: aangezien we nu met een grote groep met veel jonge mensen zitten we vaak met 6 personen gelijktijdig op internet en dan lukt niets nog.

Om half 2 ga ik naar de bibliotheek want ik heb daar afgesproken met Papy, maar hij is er niet. Dus loop ik terug naar het ziekenhuis en krijg ik van hem de sleutel. Onderweg naar de bibliotheek houdt technieker Guy me tegen. Hij heeft een onderdeel dat stuk is, en wil een foto ervan naar Jan Leemans sturen zodat die dit onderdeel kan zoeken in België en meebrengen als hij in december komt. Ik help hem hiermee en hij zorgt er ondertussen voor dat de air conditioning in de bibliotheek terug werkt. Fantastisch, want de hitte overvalt me altijd rond de middag.

Dan naar het klooster om de beamer te halen. Daar neem ik ook afscheid van Joost die terug naar Kimondo vertrekt. Dan nog even stressen om alle oefeningen tijdig op de PC’s te krijgen. Om 14u55 wordt er op de deur van de bibliotheek geklopt en ik denk bij mezelf: “Amai, die zijn vroeg, ik ben nog niet klaar met alle PC’s.”, maar het blijken Evelien en Leen te zijn die het leslokaal eens willen zien. Ik heb echter niet veel tijd om hen deftig te ontvangen. Alhoewel, uiteindelijk blijkt het 15u30 te zijn vooraleer ik 6 van de 9 personen heb en echt met de opleiding kan beginnen. Ik geef wel iedereen die binnen komt al een oefening zodat ze toch al wat kunnen starten. De les verloopt in het begin niet zo vlot, omdat ik telkens moet nadenken over de Franse termen. Maar Papy is er wel en helpt me af en toe en uiteindelijk lukt het wel. 

Om 18u maken we de laatste grafiek en komt Delphin binnen. Hij is verantwoordelijk voor de bibliotheek en komt afsluiten. Ik heb hem deze voormiddag ook al enkele keren gezien bij Papy omdat hij dingen kwam vragen en toen dacht ik telkens: “Wat jammer dat ik geen fototoestel bij heb!” Na de les durf ik het dan toch aan hem vragen, namelijk of ik een foto mag nemen van zijn mooi hemd. En hij voelt zich vereerd.

Voor het avondeten skype ik met mama en werk al een beetje aan mijn blog. Na de afwas, vergaderen we met alle LUMOS-missieleden om onze dag te overlopen. Interessant om te horen hoe het er bij Kine, Chirurgie, Apotheek, .... aan toe gaat. Ook de zusters en Ruth komen erbij zitten en we drinken nog een slaapmutsje. Even mijn blogje afwerken en dan bed in, want morgen belooft opnieuw een drukke dag te worden. 

Mbasi Kaka

Na het ontbijt naar het ochtendgebed. Het is een nieuwe priester die het ochtendgebed doet en de preek is bizar. Het gaat over het feit dat zondag een rustdag moet zijn en men dan naar de mis moet gaan. Maar de manier waarop dit verkondigd wordt, is toch even slikken. God zal je straffen als je je niet houdt aan zijn regels. En dan leest hij een tekst uit de bijbel waarbij iemand gestenigd werd omdat hij zich niet aan de leer van God hield. Bizar om dit als boodschap mee te geven op een maandagmorgen, lijkt me.

Normaal gezien worden we tijdens het ochtendgebed voorgesteld door Dr Makiadi als hij de mis doet, maar nu staat Michel recht op het einde van de mis om te vertellen waarover de missie gaat. Dan gaan we naar de bureau van Dr Makiadi om samen met hem, Eulalie en Michel te bespreken wat we deze 2 weken gaan doen. Vervolgens ga ik naar de bureau van Papy en kom onderweg ook Delphin tegen. Aan de bureau van Papy hangt een bordje "Welkom Winke". Zuster Maria had me gisteren al verteld dat Papy speciaal op een zondag was komen werken om zijn bureau op te ruimen en dat is eraan te merken. Papy moet eigenlijk net iets gaan doen, en dus ga ik de laptops en de cadeaus halen die ik voor hem meegebracht heb. Zeker de tas met kleertjes voor zijn babydochtertje vindt hij heel leuk en hij belt meteen zijn vrouw Clarisse die de kleertjes komt bewonderen. Lore had ook met strijkparels een Afrikaanse vrouw gemaakt en ook dat vindt Clarisse heel leuk.

Dan beginnen we aan de planning van de trainingen. Zoals ik al verwacht had, heeft Papy nog geen groepen samen gesteld. Dus hij kopieert een lijst van werknemers van het ziekenhuis en begint achter elke naam de opleiding te noteren die die persoon zal volgen. Ik vraag om ook een kolom met “le nom crétien” toe te voegen zodat ik een beetje kan volgen en de namen terug gewoon wordt. Dan moeten er datums toegekend worden voor de opleidingen en dat is weer een gediscussieer. Ik heb een déja-vu-gevoel.

Tussendoor krijgt Papy zeker 5 keer telefoon met de vraag om in de toepassing van de patiëntendossiers aan te geven dat een patiënt verhuist van één afdeling naar een andere afdeling. De draad van zijn telefoon zit helemaal door elkaar waardoor het telefoontoestel telkens bijna op de grond terecht komt. Dus de vijfde keer kan ik het echt niet laten en sta ik op om de draad goed te doen. Ook komt er af en toe iemand aan zijn bureau staan met een gelijkaardige vraag over een patiëntendossier waarbij ik me telkens afvraag dat dit toch niet de taak van Papy kan zijn, namelijk dat men dit toch zelf zou moeten kunnen doen en hem enkel opbellen als er echt problemen zijn. Als ik Papy daar over aanspreek, begint hij mij uit te leggen hoe “le logiciel GEST” in elkaar zit en dat dat inderdaad net ook één van de verbeteringen is die hij samen met mij aan de toepassing wil aanbrengen.

Ondertussen is het 12u en haast ik me naar het klooster. Maar dan blijkt dat ik eigenlijk nog te vroeg ben, want de zusters eten om 12u20. Ook Ivo is er al en dus probeer ik samen met hem een bijlage uit zijn mail te halen die hij nodig heeft, maar het duurt zo lang vooraleer we zijn Inbox geopend krijgen en opnieuw zolang eer de mail geopend wordt, dat het etenstijd is. Net als we binnen zijn, begint het te stortregenen en te bliksemen. Maar het is maar van korte duur, dus gelukkig valt de elektriciteit niet uit. Na het eten help ik professor De Wever om een document op te stellen ivm Steranios. Ik begrijp nauwelijks waarover het gaat, maar intypen en een mooie layout geven aan het document lukt wel.

Om half drie ga ik de sleutel van de bibliotheek halen bij Papy. Die ziet er redelijk uit, maar van zodra ik een doek neem om wat stof af te doen, denk ik dat er in geen jaar gepoetst is. Ook de PC’s staan niet helemaal zoals ik het wil, maar daar heb ik geen tijd meer voor, want om 15u is het vergadering met Dr Makiadi, Michel, Eulalie en Papy. Er is namelijk wat discussie over het feit dat er nu heel wat cursussen (Informatica, Kine, Wondzorg, Thorax) gegeven zullen worden en dat we moeten afstemmen op elkaar. Na wat gediscussieer, is de conclusie dat ik in de namiddag beter opleiding zou geven van 15u tot 18u. Persoonlijk vind ik dit niet zo leuk, want de anderen hebben om 16u gedaan met werken en dan wordt er soms nog een leuke activiteit gedaan en dat zal ik dus moeten missen. Maarja, het is wel beter voor de werking in het ziekenhuis.

Na de vergadering, ga ik mee met Papy naar zijn bureau om verder naar de toepassing voor de patiëntendossiers te kijken. De Back End is een SQL-databank en ik wil graag de relationele structuur van de databank bekijken, maar Papy wil dadelijk uitleggen hoe de gebruikers werken. Als ik vraag of er geen gebruikershandleiding is, begint hij te zoeken en vindt uiteindelijk een niet erg geüpdate versie ervan, maar toch beter dan niets. Als ik dan wil nagaan waar een aanpassing moet gebeuren, merk ik dat de Front-End eigenlijk geen Access-bestand is maar een exe die gemaakt is in VB. Papy vraagt hoe hij die moet aanpassen mbv Visual Studio, maar het blijkt dat hij enkel het exe-bestand en niet het vbp-bestand heeft. Dus probeer ik hem duidelijk te maken dat dat daarmee niet lukt en we echt het vbp-bestand nodig hebben. We gaan op zoek op de server, maar ook daar niet te vinden. Als ik dan vraag of hij dit niet van de makers kan krijgen, blijkt dat dit een consultancy-bedrijfje is en hij denkt dat dat niet zal lukken. Ondertussen is het 17u30 en wil ik terug naar het klooster voor het donker wordt. Ik verlaat Papy met de woorden “Mbasi Kaka” (= tot morgen)

In het klooster komen de anderen net terug van een wandeling in het dorp. Wat jammer! Maar Lien heeft ook wel zin in nog een kleine wandeling en dus gaan we nog even tot aan het Jezuietenklooster en terug. Net op tijd terug om een prachtige zonsondergang te zien vanop het terras van het klooster.

Dan skypen met Piet en de meisjes. Lotte is blij met het doosje van de aftelkalender want de opdracht vandaag is samen knuffelen in bed. Ook Lien en Lore vertellen over hun dagje op school. Verbazingwekkend hoe goed het skypen lukt, zeker omdat het mailen zo traag gaat. Dan wordt er gebeld voor het avondmaal: macaroni met kaas en zwanworstjes. Mmmmmh

Na de afwas help ik Leen nog even met een fiche d’observation in Excel. Daarna keuvelen we in de binnenkoer nog wat na. Joost heeft een fles Amarula, olifantendrank, cadeau gedaan aan de zusters waar we wat van proeven. Het lijkt van smaak op Bayleys, maar is gemaakt van een vrucht Arangula en is geïmporteerd vanuit Zuid-Afrika. Ideale slaapmuts. Mbasi Kaka...