Afscheid van Kisantu

Een laatste keer douchen met koud water. Een laatste keer lekkere toastjes met tomatenconfituur als ontbijt. Een laatste keer naar het ochtendgebed in de kapel van het ziekenhuis. Een laatste keer de sleutel van de bibliotheek gaan vragen bij Papy. Een laatste keer alle PC’s opstarten voor de opleiding. Het voelt toch gek als ik bedenk dat ik binnen 2 dagen terug thuis ben.

Om 9u komt Pierre als eerste het lokaal binnen. Hij vraagt of we in afwachting van de anderen nog eens zijn mailbox kunnen openen en een e-mail sturen. Dat doen we. Als de anderen binnen druppelen, laat ik hen starten met een herhalingsoefening van Word. Ook Pierre doet echt zijn best en ik ben blij om te zien wat hij nu al allemaal kan. Hij was één van diegenen die nog nooit met een muis of toetsenbord gewerkt had en nu kan hij zelf al een document aanmaken in Word met een tabel en een figuur erin. Na de oefening beginnen we aan de opleiding Powerpoint. Ze zijn enthousiast als ik hen de animatie-effecten toon. Om 12u, na het invullen van hun evaluatieformulier, blijven er nog enkelen na om vragen te stellen. Ook Papy is er en wil de brevetten afdrukken. Net als we eraan willen beginnen, begint het opeens te stortregenen. Het water valt met bakken uit de lucht en opeens valt ook de elektriciteit uit. Afdrukken zal dus niet lukken en dus loop ik door de gietende regen naar het klooster. Daar werkt de bel natuurlijk ook niet dus klop ik zo hard als ik kan op de deur. Doornat kom ik de refter binnen en dus ga ik me eerst afdrogen en omkleden.

We eten vis en ik vraag me af hoe de namiddag nu zal verlopen. Want als we zonder elektriciteit blijven zitten, kan ik geen les geven. Om iets na 13u gaan de lichten terug aan, dus vertrek ik met regenjas en paraplu naar de bibliotheek, want het regent nog steeds pijpestelen. Hoewel iedereen zei dat het wellicht geen zin had om naar het lokaal te gaan omdat de Congolezen toch nooit door de regen lopen, is er toch al één deelnemer die aan de deur staat te wachten: Aimée. Ook de anderen komen druppelsgewijs binnen en rond 14u heb ik toch een quasi volle klas. Aangezien deze groep sneller is dan die van de voormiddag, doen we niet alleen de herhalingsoefening en Powerpoint, maar ook al enkele eerste stapjes in Excel.

Na de opleiding is Papy er om de brevetten af te drukken, maar het zit ons niet mee, want om 16u30 valt de elektriciteit opnieuw uit. We spreken dus af om het morgenvroeg om 7u te doen. Ondertussen is het gestopt met regenen. Als ik in het klooster kom, staan de andere missieleden net klaar om samen met zuster Cecilia en de aannemer naar het Jezuietenklooster te vertrekken. Er is daar een lokaal dat opgemeten moet worden. We wandelen tot daar en zuster Cecilia gaat le père-curé Ndundu halen. We geraken aan de klap en hij vertelt dat hij nog 4 jaar gewoond heeft in het Jezuietenklooster in de Sint-Janbergsesteenweg in Egenhoven. Ook père André is er ondertussen bijgekomen en we krijgen een rondleiding in het klooster. Op het einde van de rondleiding begin ik over het Kikongo en krijg van père Ndundu een boekje mee om het Kikongo te leren.

Op weg naar het klooster van de zusters, passeren we langs de parochiekerk, waar men voor de deur in een kring zit en kerkliederen zingt. Als we terug in het klooster komen, heb ik net even tijd om me op te frissen want dan is het tijd om aan de afscheidsavond te beginnen. We krijgen eerst een aperitiefje en Dr Makiadi komt er ook bij zitten. In de refter zijn onze plaatsen mooi versierd en eten we pizza. Als dessert zet ik mijn crème-au-beurre-taart op tafel en laat de 2 chirurgen de taart aansnijden (omwille van hun beroepservaring J). We blijven langer dan gewoonlijk aan tafel zitten en er wordt heel wat afgelachen. Als we aan de afwas beginnen, komt Michel langs en krijgen we als cadeau voor onze inzet van de vorige dagen een Congolees tenue. Het is al laat als ik in mijn muskietennet kruip… valies maken zal dus voor morgenvroeg zijn…