Mbasi Kaka

Als ik ’s morgens naar het ziekenhuis wil vertrekken, staat zuster Cecilia voor mijn deur: een probleem met de printer. Gelukkig snel opgelost en dus haast ik me naar Papy, want om 7u30 begint de stafvergadering en ik wil graag de sleutel van de bibliotheek vooraleer hij naar de stafvergadering is. Maar Papy zegt dat ik ook verwacht word op de stafvergadering om te komen uitleggen hoe de opleidingen vorderen. Ik neem eerst nog wat foto’s voor zuster Maria: van de melkerij en het winkeltje van zuster Cecilia.

Ik kom dus iets later de stafvergadering binnen. Men is opnieuw aan het discussiëren over het elektronisch patiëntendossier en wat er zoal mee misgaat. Om iets voor 9 krijg ik het woord en vertel dus dat de opleidingen wel goed verlopen, maar dat het soms moeilijk is met de heterogene groepen: er zijn personen die er al iets van kennen en ook personen die nog nooit met een muis gewerkt hebben. Daar verschiet Dr Makiadi van, maar les chefs de service bevestigen dat er inderdaad verplegers zijn die nog nooit met een PC gewerkt hebben. Dan mag ik de vergadering verlaten om aan de opleiding van de voormiddag te beginnen.

Vandaag heb ik nieuwe groepen en dus is het opnieuw kennis maken, een mailbox aanmaken voor zij die er nog geen hebben en uitleg Windows. Als ik ’s middags naar het klooster wandel, zie ik de geiten grazen. ’t Is zo grappig dat die hier vrij mogen rondlopen rond het ziekenhuis. Ik hoor ze ook vaak tijdens mijn les mekkeren. Ook het katje van zuster Cecilia loopt vrij rond en zat deze morgen in haar winkeltje. Maar ze heeft blijkbaar schrik van blanken, want de Congolezen mogen haar pakken, maar als zuster Cecilia het probeert, loopt ze steeds weg.

Tijdens het middageten is de stemming wat bedrukt want er is net iemand gestorven op de operatietafel. Ik eindig de opleiding van de namiddag met "Mbasi kaka" (=tot morgen) en geef dan nog bijles Excel aan David. Hij wil wat meer uitleg over hoe hij grafieken kan aanmaken. Dan geef ik de scores van de evaluatieformulieren in in een Excel-lijst en stuur het rapport door naar Papy.

's Avonds scan ik eerst enkele aquarellen van papa in. Misschien kan ik één ervan gebruiken om op het brevet de participation te zetten. Ook spelen we een spelletje Triominos. Eindelijk, want anders hadden we dit voor niks mee gebracht! Ook de 2 leesboeken die ik meegebracht heb, heb ik immers nog niet aangeraakt.

Het gespreksonderwerp op het terras 's avonds is o.a. hoeveel een man hier moet betalen voor een vrouw. Dat hangt af van het feit of de vrouw gestudeerd heeft en of ze werk heeft, maar de prijs begint vanaf 10 bakken Primus, 10 bakken Skol, een kostuum en schoenen voor de schoonvader en een panje en schoenen voor de schoonmoeder. Maar omdat velen dat niet kunnen betalen, trouwen ze nooit en wonen gewoon samen. Ze krijgen kinderen, vaak bij meerdere vrouwen.
We bekijken ook enkele prachtige fotoboeken van Fons en Marina.
Dan vertelt zuster Wivine over de jaren 90 toen men hier toch wel schrik gehad heeft tijdens de gevechten tussen Mobutisten en Rwandezen. Ze hebben zich toen 10 dagen opgesloten in het klooster zonder water of electriciteit. Gelukkig werden ze goed geholpen door de plaatselijke bevolking, Dr Makiadi en Monseigneur.