Le clavier

Vandaag opnieuw een dag vol opleidingen. Omdat zaterdag niet iedereen naar de opleiding kwam, zit ik nu wel met het probleem dat ik met een heel heterogene groep zit: sommigen kennen er al veel van en er zijn er ook bij die er zaterdag niet bij waren, dus de cursus Windows gemist hebben en zelfs nog niet met een muis kunnen werken. Ik vlieg dus van hier naar daar “mama Winke, viens ici”, “mama Winke, aide-moi”.

Heb ik trouwens al verteld hoe de meesten hier hun toetsenbord gebruiken? Alsof ze een djembe gebruiken. De handen draaien zo een beetje over het toetsenbord en dan duwen ze de toets in die ze nodig hebben. Moeilijk om in woorden uit te leggen. Als ik terug ben, zal ik het eens voordoen.

Na de opleiding ben ik bekaf en heb reuzedorst. Een verschil met de opleidingen thuis is ook dat we geen pauze nemen en dus 3 uur aan een stuk opleiding geven. Er is immers geen water of koffie voor handen, dus waarom zouden we wel pauze nemen. Met als gevolg dat ik na de opleiding dus niet alleen bekaf ben, maar ook reuzedorst heb. Net als ik me zelf op een pintje bier wil tracteren in de refter, gaat de bel. Als ik de deur van het klooster opendoe, staat de bisschop voor mijn neus. Ik had al veel over hem gehoord en Dominique had al verteld dat hij al een hele tijd in de brousse verbleef. Maar ik heb dus niet dadelijk door dat hij het is. De andere missieleden gaan samen met hem en zuster Wivine in de salon zitten, maar ik moet nog naar het ziekenhuis om na te gaan welke terugslagklep we nodig hebben voor het waterhuis.

Als ik bij Papy passeer, vraag ik nog enkele kopies van evaluatieformulieren en of hij weet waar ik Guy, de hoofdtechnicus van het ziekenhuis kan vinden. Er wordt weer 3 man bij gehaald maar uiteindelijk komt Guy toch af en moet dan nog eens terugkeren omdat hij de sleutels van het waterhuis niet bij heeft. Het kost me moeite om in het Frans uitgelegd te krijgen wat een terugslagklep is, maar uiteindelijk begrijpt hij het toch en begrijp ik dat hij al één heeft van 1"1/4, maar dat die te klein is en we een terugslagklep van 1"1/2 nodig hebben. Ik keer terug naar het klooster en stuur een e-mail naar prof. Verdonck om dit te melden.

Ondertussen kies ik enkele foto's voor zuster Maria uit mijn collectie en plaats ze op haar stick. Ze wil hiervan graag een presentatie maken. Ook probeer ik opnieuw de scanner van de zusters aan de praat te krijgen. Gisterenavond is het niet gelukt omdat ik de files die ik daarvoor nodig heb, moet downloaden van het internet (de CD is zoek) en dat duurt ca 4uur. Als ik het dus nu in gang zet, zou ik tegen vanavond 22u de nodige bestanden moeten hebben.
Dan even skypen met het thuisfront. Lien komt als eerste voor het scherm zitten en ziet er knap uit met haar haar in een zijstaart. Dan komen ook Lore en Lotte. Ze vertellen over hun weekend: hoe leuk het was op het trouwfeest zaterdag en de BBQ zondag.
Als de mis bij de zusters gedaan is, plaats Dr Makiadi een gips aan de arm van zuster Wivine. Ze ziet eruit alsof ze gevochten heeft: 2 blauwe ogen en een blauwe arm. Het moet toch vreselijk vervelend zijn, maar ze klaagt eigenlijk nauwelijks. Ik geef dan ook het geld aan Dr Makiadi voor het internetabonnement van de bibliotheek. Ik heb trouwens gezien dat men een tariefsysteem gaat invoeren voor het gebruik van de PC's en de printers in de bibliotheek en dat lijkt me wel een goede oplossing om het internetabonnement ook nadien nog verder te kunnen betalen.

Het gespreksonderwerp op het terras, na het avondeten en de afwas, is de dood. Er wordt gelachen, maar er komen ook lugubere verhalen aan bod van hoe men hier in Congo omgaat met de doden. Dr Makiadi komt ook nog even langs en eet een "boucherke" mee die ik als cadeau bij had voor de zusters. Nog even wat aan mijn blog schrijven en dan in mijn muskietennet kruipen.