Een taalbad

Deze morgen nog eens een douche genomen en mijn haren gewassen. Ik word het toch niet gewoon…. douchen met ijskoud water.Maar we zijn al blij dat er water is, want de zondag toen we hier toekwamen, was er ’s avonds geen water. Dan schrijf ik postkaartjes zodat we die morgen kunnen meegeven met Paul en Hugo. Als we ze in Congo op de post doen, zijn ze meer dan een maand onderweg, als ze al ooit toekomen. Ondertussen hoor ik dat zuster Wivine gevallen is in haar kamer en wellicht haar pols gebroken heeft.

Als ik vandaag thuis was, zou ik hebben moeten kiezen tussen een trouwfeest met vrienden of een teambuilding met collega’s. Ik vind het jammer dat ik beiden moet missen. De meisjes zullen het trouwfeest zeker super vinden, want het belooft een echt kinderfeest te worden. ’s Avonds zullen Dag en Brenda babysitten, zodat Piet ook naar het avondfeest kan. De teambuilding is ook echt iets wat ik graag meegemaakt had. Maarja, kiezen is altijd verliezen.

Ik krijg hier echt een taalbad, want lesgeven in het Frans, 't is toch echt een uitdaging! Waarom heeft men in het Frans voor alle informatica-termen een eigen woord bedacht: ordinateur, imprimante, périphérique, .... Wij spreken in het Nederlands toch gewoon over computer, printer, USB-stick, .... J

Maar ik leer natuurlijk ook veel nieuwe woorden in het Kikongo:

·         Mboti Guna?  = Ca va?

·         Inga, Mboti Ngina = Oui, je vais bien.

·         Kina, Mboti Ko = Non, ça ne vas pas

·         Tutondele = Merci

·         Kisalu Ki Mbote = Bon travail

Ook verbeter ik mijn West-Vlaams hier. Zo lag er dinsdagavond heel veel roet in de binnentuin. Blijkbaar hadden ze ergens in de buurt een vuurtje gestookt. In het West-vlaams heet dat grim. Ja, West-Vlaams is echt de voertaal in het klooster.

De anderen hebben vandaag vrijaf want het is zaterdag, maar ik geef opnieuw de hele dag opleiding. Na de opleiding horen we dat er een trouwviering begint. Als we de kathedraal binnen stappen, is het koor aan het oefenen. Na een kwartier begint de eigenlijke viering en komen de misdienaars, pastoors en het bruidskoppel de kathedraal binnen. De misdienaars dansen op de muziek. Vooraan zit ook een klein meisje met haar mama en opeens begint ze te wenen. De mama gaat met haar naar buiten en ik kan het niet laten om even met hen te gaan praten. Het meisje is 2 jaar en de mama is de oudste zus van de bruid.

Na het avondeten en de afwas, geef ik Powerpoint opleidng aan zuster Maria en Gonda. Gonda toont me ook haar foto's van de watervallen van Zongo. Omdat het morgen zondag is en ik eens een dagje geen les moet geven, zou ik graag daar naartoe gaan, maar hoe geraken we aan vervoer? Las ik het vraag aan zuster Wivine, belt ze dadelijk Complet op en is het geregeld.

Op het terras babbelen prof. De Wever, Gonda, Hilde en ik nog wat na, o.a. over de 6 punten waar elke mens volgens het WHO recht op heeft:

1. Water
2. Eten
3. Dak boven je hoofd
4. Onderwijs
5. Gezondheidszorg
6. Participatie in beleid

Vooral over dat laatste discussiëren we nog lang.