Om 5u ben ik al wakker en het lukt me niet om terug in slaap te geraken, dus begin ik al aan een verslag voor Lumos. Om 6u begin ik dan aan mijn valies en om 7u haast ik me naar de bureau van Papy want we moeten de brevetten nog afdrukken. Ik neem nog een heleboel spullen (chocolade, koekjes, stylo’s, kaft, …) mee die ik aan hem cadeau wil geven, maar hij is er blijkbaar nog niet. Op zich vind ik het niet erg want zo kan ik nog rustig ontbijten en mijn valies wegen. Om 8u20 begin ik me toch af te vragen waar Papy blijft en wandel ik naar de bibliotheek. Onderweg kom ik hem tegen en blijkt dat we nog moeten wachten op Delphin die de sleutel van de bibliotheek heeft. Ik begin me zorgen te maken want om 9u willen we naar Kinshasa vertrekken.
In afwachting van de sleutel overlopen we hoe de opleidingen verlopen zijn en vraagt Papy of ik aan Franstalige handleidingen kan geraken. Ook een handleiding VBA en Powershell interesseert hem. Ondertussen is het kwart voor 9 als we eindelijk aan het afdrukken van de brevetten kunnen beginnen. Maar dat krijgen we niet meer af want de “taxi” staat ondertussen vertrekkensklaar. Nog even de sleutel zoeken van de “vehicule” want die blijkt plots verdwenen en dan is het echt afscheid nemen… van de zusters, van “mama” Gonda, van Hilde, van Dr Makiadi.
We rijden eerst naar de kathedraal en komen onderweg heel wat schoolkinderen tegen. Daar stoppen we aan het klooster van de zusters van Maria Theresia, want er zullen ook 2 zusters en een chauffeur van hen meerijden tot Kinshasa. De jeep zit dus goed vol. Ik zit vooraan samen met zuster Cecilia en chauffeur Complet. Eén van de zusters is Pools van afkomst en vertelt over haar leven in Congo. Tijdens de rit naar Kinshasa zien we heel wat accidenten: een camion langs de kant van de weg waarbij het metaal van de kabine verstrengeld is met het metaal van een ander “vehicule”, een camion die dwars over de weg staat en dus ook half in de goot, …
Ook de taferelen die we nu al wat gewoon beginnen worden: auto’s volgepropt en dan nog overladen met vracht en/of mensen, volgeladen vrachtwagens met daar bovenop nog hele families, … De rit duurt langer dan verwacht want hoe meer we Kinshasa naderen hoe drukker het wordt en dan staan we zelfs in de file. Zuster Cecilia begint zich zorgen te maken want ze heeft veel boodschappen te doen in Kinshasa en enkele winkels, zoals ook de pharmacie, sluiten om 13u.
In Kinshasa zetten we eerst zuster Cecilia af bij een Libanees magazijn zodat zij alvast vlees kan gaan bestellen, ondertussen brengen we de andere passagiers naar hun missiepost. Als we terugkeren om zuster Cecilia op te pikken, blijkt dat het net middagpauze is en ze moet wachten op een handtekening van de patron. We blijven dus een half uur in de wagen zitten. Ondertussen zien we heel wat mensen passeren en zoals gewoonlijk dragen ze al hun koopwaar op hun hoofd: 10 trossen bananen, een zak gevuld met zeker 10 flesjes water, een karton met 40 eieren (mooi gestapeld in piramidevorm), … We zien zelfs een vrouw met een trolley en een man met een TV op hun hoofd. Ik vind het zo jammer dat ik geen foto’s mag nemen van de zuster. Maar blijkbaar hebben ze al problemen ondervonden met de politie daardoor.
Met de handtekening op zak, rijden we Kinshasa binnen om de valiezen te gaan inchecken bij Sn Brussels Airlines. We passeren langs het stadion en iets verderop zien we een hele parade van politiemannen. Op de “Avenue Liberation”, een brede laan die heel Westers aandoet, moet er plots uitgeweken worden voor wegwerkzaamheden. Het blijkt om 4 mannen met een borstel te gaan die de avenue aan het kuisen zijn. Allez, toch een aanzet om Kinshasa proper te krijgen :-)
De incheck van de valiezen verloopt vlot en dan gaan we naar Filou om te eten. Ik bestel krokodil met frietjes en amai, dat smaakt. Een serveuse passeert met een mandje vol maniokbrood, ook wel Foufou genoemd. (Foufou chez filou). In het restaurant zit ook een hele tafel politiemannen, vergezeld van enkele vrouwen. Blijkbaar is hun parade afgelopen. Complet vertelt dat zij nu op kosten van de staat mogen eten, maar dat de patron van het restaurant dat niet zo leuk vindt, want vaak duur het dan nog een jaar vooraleer hij zijn geld krijgt.
Om iets voor 16u komen we aan bij de paters Capucijnen en om iets na 16u komt een Aeroshuttle busje ons oppikken. Dan nog een dolle rit van bijna 2 uur naar de luchthaven. We staan daarbij opnieuw in de file, of beter gezegd in de chaos. Het ziet hier echt zwart van het volk. Duizenden mensen lopen langs de straat, maar ook tussen de auto’s en stootkarren. Het is een echt mierennest met nu eens 3 rijen auto’s in de ene richting en 2 in de andere, dan weer 1 rij in die richting en 4 in de andere richting. De weg zit ook vol gaten en af en toe moet er uitgeweken worden voor een stootkar of defecte wagen. Ik ben blij als we eindelijk in de luchthaven aankomen.
In de luchthaven worden we opgewacht door Protocol, een albino-neger (Suivez le Protocol). Hij toont ons de weg naar de paspoortcontrole, maar we zijn nog iets te vroeg en moeten dus wachten. De elektriciteit valt ook nog even uit. Na opnieuw chaos bij de paspoortcontrole en de 3 verschillende handbagagecontroles, kunnen we eindelijk het vliegtuig op. Even is er verwarring over onze plaatsen, want plaats 14C blijkt niet te bestaan, maar het vliegtuig is niet volgeboekt, dus krijgen we plaatsen op de eerste rij, naast een jonge vrouw met baby. Tijdens de vlucht wordt er voor de baby een wiegje opgehangen aan de wand en de baby slaapt als een roosje.
Om half 6 komen we toe in Zaventem en staat het verwelkomingscomité ons op te wachten. Heerlijk om iedereen terug te kunnen knuffelen…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten